ΡΑΖΝΙΣ ή ΟΣΣΟ ή ΜΠΑΓΚΟΥΑΝ:
Ο ΓΚΟΥΡΟΥ ΤΟΥ ΣΕΞ ΚΑΙ ΤΩΝ ΡΟΛΣ ΡΟΪΣ
Σημείωμα ιστοσελίδος: Ήδη από την δεκαετία του ’90 η Εκκλησία είχε κατατάξει στον Κατάλογο των αιρέσεων & παραθρησκευτικών ομάδων, τις οργανώσεις του γκουρού Ραζνίς στην Ελλάδα. Τότε βέβαια – μέχρι σήμερα θα λέγαμε- Την κατηγόρησαν για σκοταδισμό για την μη αποδοχή του θρησκευτικού σεκταρισμού που δρούσε και δρα στη χώρα μας. Έπρεπε να γίνουν γνωστά τα γεγονότα του Όρεγκον της Αμερικής για να γίνει κατανοητή η δράση του Ραζνίς καθώς και ο σκοπός της Εκκλησιαστικής αντίδρασης. Οι ομάδες που υπάρχουν στον Κατάλογο είναι οι εξής: Tao Te Puh – Σωματείο γιά τήν Προϋπόθεση τού Φυσικού καί Ανώδυνου Τοκετού – Σχολή Ζέν-Σιατσού – Κέντρο γιά Χαλάρωση καί Συνείδηση – “Μάλλικα” Κέντρο Διαλογισμού του Osho – Ουράνιο Τόξο (Εκδόσεις βιβλίων του Rajneeshmus) – Αδελφότητα του Λευκού Χιτώνα (Rajneeshmus)
Γκουρού Μαγκουάν Σρι Ραζνίς
ΑΝΤΩΝΙΟΣ Μ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Μεταξύ εκείνων των Γκουρού που έχουν επισκεφθεί τη χώρα μας και παρασύρουν τους νέους, εισέβαλε και ο περιβόητος «Γκουρού του σεξ», όπως αποκαλούν πολλοί τον Ινδό Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς. Όπως όλοι οι Γκουρού εμφανίζονται ως «θεοί» το ίδιο συμβαίνει και μ’ αυτόν. Έχει 500.000 οπαδούς μόνο στις ΗΠΑ και διαθέτει τεράστια περιουσία. Οι οπαδοί του με επικεφαλής τον Ραζνίς οργανώνουν ομαδικές ακολασίες και ποικίλες ιεροτελεστίες.
Ο Ραζνίς -Ινδός την καταγωγή- δίδασκε σε Πανεπιστήμιο των Ινδιών το μάθημα της φιλοσοφίας. Το 1970 ή το 1971 εγκαταλείπει το επάγγελμά του για να ιδρύσει την κοινότητα των «Σαννάσιν» – μαθητών που η διάδοσή της ήταν ραγδαία. Ιδρύει ένα γιγαντιαίο κοινόβιο στην Ινδική Ποόνα. Χιλιάδες παιδιά, αγόρια και κορίτσια, πάμπλουτων οικογενειών από την Ευρώπη και την Αμερική, έφτασαν εκεί, αναζητώντας τη σωτηρία από τα αδιέξοδα της σύγχρονης υλιστικής καταναλωτικής κοινωνίας. Το 1981 έφυγε για τις ΗΠΑ.
Όταν τον εγκατέλειψε η ιδιαιτέρα του, η Σίλα, ήλθαν στο φως, κατόπιν αποκαλύψεως πολλές ακολασίες. Μέσα στα κοινόβια που ίδρυσε ο Ραζνίς εθίζονταν οι οπαδοί του με παραισθησιογόνα και άλλα ανατριχιαστικά μέσα. Η ίδια μιλάει για χρήση συγκεκριμένου ναρκωτικού που λέγεται «Ecstasy» ή «ναρκωτικό του έρωτα». Πρόκειται για συνθετικό ναρκωτικό —σύμφωνα με καταγγελίες της ίδιας— το οποίο παρασκευάζεται σε παράνομα εργαστήρια του Λος Άντζελες. Το ναρκωτικό αυτό ενεργεί είκοσι λεπτά μετά τη λήψη του. Όπως ήταν φυσικό πολύ γρήγορα εκδηλώθηκαν αντιδράσεις από τους γονείς των παιδιών που έπαιρναν ναρκωτικά και από τις αφαιμάξεις αντικειμένων αξίας που έκαναν για χάρη του Γκουρού. Στις 21 Δεκεμβρίου 1982 ήταν πια ανεπιθύμητος στις Η ΠΑ.
Ο Ραζνίς επισκέφτηκε και την Ελλάδα. Την πρώτη φορά το 1978. Τότε τηρήθηκε μυστικότητα. Έτσι η παραμονή του στην Ελλάδα έμεινε σχεδόν απαρατήρητη. Προ ετών ήλθε στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης, το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Φεβρουαρίου του 1986. Οι Κρητικοί, όμως με επικεφαλής τον κλήρο, άρχισαν αγωνιστικές κινητοποιήσεις εναντίον του «σατανικού» αυτού ανθρώπου. Πρώτη αντέδρασε η Ι. Μητρόπολη Πέτρας στη δικαιοδοσία της οποίας ανήκε η περιοχή στην οποία είχε εγκατασταθεί ο Γκουρού. Με κατατοπιστικές ανακοινώσεις, με ειδικά κηρύγματα στις εκκλησίες, οι Κρητικοί πληροφορούνταν ποιος ήταν ο Γκουρού και σε τι απέβλεπε. Η Κρήτη δεν έπρεπε να φιλοξενήσει έναν καταστροφέα της κρητικής νεανικής λεβεντιάς.
Μετά τη σθεναρή στάση της Ι. Μητροπόλεως Πέτρας, συνήλθε η Ι. Σύνοδος της Εκκλησίας της Κρήτης στις 4 Μαρτίου. Η Σύνοδος με ανακοίνωσή της κάλεσε τους αρμόδιους πολιτικούς να πράξουν στο μέτρο της ευθύνης τους τα ανάλογα, γιατί ο Ραζνίς είχε βρίσει την Εκκλησία και το Έθνος. Η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε «να πάρει τα ενδεικνυόμενα εκκλησιαστικά μέτρα σε όλες τις Μητροπόλεις για να ενημερωθούν και να περιφρουρηθούν τα μέλη της Εκκλησίας». Εξάλλου ο τότε βουλευτής Χανίων Χ. Καρατζάς έφερε το όλο θέμα στη Βουλή με επερώτηση προς τους υπουργούς Εσωτερικών και Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Θέση έλαβε και η Εκκλησία της Ελλάδος, η Ιερά Σύνοδος της οποίας χαρακτήρισε τον Ραζνίς «επικίνδυνον διά την δημόσιαν ασφάλειαν».
Με την ευαισθητοποίηση τόσο της Εκκλησίας της Κρήτης, όσο και της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και των τοπικών πολιτικών παραγόντων, τελικά ο Ραζνίς απελάθηκε με απόφαση του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως.
Ποιο όμως είναι το «πιστεύω» του μοντέρνου αυτού «Θεού», που απελάθηκε από το νησί της Κρήτης; Ο ίδιος ενώ λέγει ότι είναι ο πιο αντισέξ δάσκαλος, αντίθετα διδάσκει το σεξ. Νομίζει ότι το σεξ βοηθάει στην εσωτερική απελευθέρωση. «Δεν ενθαρρύνω τα όργια, αλλά και δεν τα απαγορεύω». Ενώ λέγει ότι δεν είναι ούτε Γκουρού ούτε θρησκευτικός ηγέτης, εντούτοις ο ίδιος χαρακτήρισε τον εαυτό του «Γκουρού των πλουσίων». «Αρκετές θρησκείες ασχολούνται με τους πτωχούς», έλεγε, «αφήστε εμένα ν’ ασχοληθώ με τους πλουσίους». Ο Θάνατος έχει μια σταθερή θέση στην «εσχατολογία» του. Ο ενθουσιασμός του θανάτου, είναι ένας σούπερ οργασμός, που δεν πρέπει κανείς να τον χάσει. Πατρίδα δεν υπάρχει. Δεν πρέπει να υπάρχουν σύνορα και η διακίνηση να είναι ελεύθερη.
Για την Ελλάδα ειδικότερα έλεγε τα εξής, «Η Σύγχρονη Ελλάδα βρίσκεται στα χέρια των ηλιθίων», και «αν οι Έλληνες δεν ακολουθούσαν αυτούς τους ηλίθιους, τους Βυζαντινούς, αλλά αντίθετα έμεναν προσηλωμένοι στις φιλοσοφικές δοξασίες του Σωκράτη, και των άλλων αρχαίων φιλοσόφων, τότε η χώρα τους θα βρισκόταν στην αφρόκρεμα των εθνών και όχι όπως είναι σήμερα».
Για τη θρησκεία έλεγε τα εξής: «Θρησκεία: Μια κοροϊδία είναι όλες αυτές οι θρησκείες που φτιάχτηκαν για να καταπιέζουν τον απλό άνθρωπο». Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού, είναι «πλαστική», οι παπάδες «υποκριτές». Για την Αγία Γραφή έλεγε ότι «οι 400 σελίδες της Βίβλου είναι πορνογραφικές». Για τον Χριστό έλεγε- «Ο Χριστός ήταν απλά ένας τρελός άνδρας και ό,τι έγινε γι’ αυτόν ήταν μια ηλιθιότητα…». «Ο Χριστός ήταν τρελός και δεν υπήρχε λόγος να τον σταυρώσουν».
Με τις «κακοδοξίες» του αναστάτωσε την κοινωνία της Κρήτης. Για την οικογένεια και το γάμο έλεγε ότι πρέπει να εξαφανισθούν, γιατί τα παιδιά εμποδίζουν το χωρισμό. Οι άνθρωποι θα πρέπει να μένουν σε κοινόβια. Κανείς δεν πρέπει να παντρεύεται, γιατί ο γάμος δεν προσφέρει τίποτε. Είμαι, διακήρυσσε, κατά του γάμου. Η επιδίωξη του μοντέρνου αυτού «θεού» ήταν το γκρέμισμα πάντων. Θρησκεία, πατρίδα, οικογένεια. Το μόνο που ήθελε ήταν το σεξ να γίνει αγάπη, η αγάπη προσευχή, η προσευχή έκσταση!
(ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ «ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ» ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ) Γκουρού Μαγκουάν Σρι Ραζνίς (impantokratoros.gr)
Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΓΚΟΥΡΟΥ ΡΑΖΝΙΣ
π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου (†)
Πρόκειται για τον Ινδό ψευδομεσσία Madhya Pradesh (+1990) που αυτοονομάσθηκε φωτισμένος γκουρού Rajneesh Chadran Mohan. Στην αρχή ονομάζετο Acharya (Δάσκαλος) και αργότερα, όταν εγκαταστάθηκε στην ΡΟΟΝΑ και ίδρυσε το περιβόητο κοινόβιο του σεξ, ονομάσθηκε Bhagwan (Φωτισμένος, θεός). Το 1981 μετακόμισε στις ΗΠΑ και ίδρυσε εκεί τη θρησκευτική του πολιτεία (Rajneeshpuram) και τη δική του θρησκεία (Rajneeshismus).
Εκδιώχθηκε από τις ΗΠΑ και υστέρα από περιπλάνηση (ήλθε και στην Κρήτη) εγκαταστάθηκε και πάλι στην ΡΟΟΝΑ. Το 1988 πήρε τον τίτλο «Βούδας», ύστερα και πάλι το όνομα Shree Rajneesh και τελικά το όνομα OSHO. Και αυτή η κίνηση δραστηριοποιείται με εκατοντάδες οργανώσεις – παρακλάδια, που αναφέρονται στο διαλογισμό, σε θεραπευτικές ψυχοτεχνικές, στο θέατρο, στην τέχνη, στον αθλητισμό, στις πολεμικές τέχνες και σε πολλές επιχειρήσεις σε όλους τους κλάδους, όπως ντίσκο, εστιατόρια, μεταφορικά κέντρα, ταξιδιωτικά γραφεία κ. ο. κ.
Αναφέρουμε ενδεικτικά μερικές από τις οργανώσεις αυτές: «Κέντρο Χάθα για θεραπεία και διαλογισμό» (Hatha Zentrum für therapie und Meditation). «Ανθρωπανεπιστήμιο» (Humaniversity). «Λέσχη Αθανασίας» (Immortality Club). «Ινστιτούτο για θεραπευτική «Έρευνα» (Instifcut fόr Therapeiforschung). «Σχολή Ko Hsuan» (Ko Hsuan Schule). «Διαλογιστικό Κέντρο του Μαχαμπόντι Ραζνίς» (Mahabodhi RMC). «Παραγωγές: «Ένας μόνο ουρανός» (One Sky Only Productions). «Ινστιτούτο Καρατέ του Ραζνίς» (Rajneesh Institut für Karate). «Tao Te Puh». «Σωματείο για την προώθηση του Φυσικού και ανώδυνου Τοκετού» (Verein zur Forderung der Naturlichen und sanften Geburt). «Σχολή Ζέν – Σιάτσου» (Zen – Shiatsu Schule). «Κέντρο για Χαλάρωση και Συνείδηση» (Zentrum fόr Entspauunug und Bew usstsein).
Ο Ραζνίς εκφράσθηκε με ενθουσιασμό για τον Χίτλερ. Αναφερόμενος στην Γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή είπε στις 8 Μαρτίου 1987: «Η Γερμανική Βουλή είναι γεμάτη φόβο. Ποτέ δεν θα μπορούσα να φαντασθώ πως ο Αδόλφος Χίτλερ άφησε πίσω του τέτοιους φοβιτσιάρηδες… Αλλά η Γερμανική Βουλή δεν μπορεί να με εμποδίσει να διαφθείρω τη σκέψη των ανθρώπων… Καταστρέφω το μηχανισμό σκέψης των ανθρώπων, ώστε να βρεθούν στην καρδία» .
Ο Ραζνίς πρότεινε το 1988 μια «μη πολιτική κυβέρνηση», επειδή, όπως ισχυρίσθηκε, οι πολιτικοί «θα οδηγούσαν τον κόσμο στην καταστροφή». Κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες, οπαδοί του Ραζνίς στη Γερμανία εκλέχθηκαν σε τοπικές βουλές μέσω των «Πράσινων».
Από το ανέκδοτο έργο του: «Διαβρωτική Επίδραση των “Αιρέσεων”. Αντιαιρετική ποιμαντική στη δεκαετία του 1990».
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον
Bhagwan Shree Rajneesh
π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου (†)
«Μεσσίας» της κίνησης αυτής είναι ο Rajneesh Chardan Mohan (1931- 1990). Γεννήθηκε στο μικρό ινδικό χωριό Kuchwada της Πολιτείας Madhya Pradesh. Κατά τους ισχυρισμούς της κίνησης σπούδασε φιλοσοφία και δίδαξε από το 1957 στο Raipur και στο Jabalpur. Κατ’ άλλη άποψη, την εποχή εκείνη εργαζόταν σαν φωτογράφος και δημοσιογράφος.
Όταν ήταν 16 ετών, είχε την εμπειρία του θανάτου της φίλης του Shashi και υποσχέθηκε πως δεν θα αγαπήσει άλλη γυναίκα (Ε. Flöther, Der Todeskuss-Wahnn und Wirklichkeit der Bhagwan-Bewegung, Stuttgart 1985, ueX.48). Για τη γυναίκα που τον ανέδειξε, Laxmi T. Hirji (Ma Yoga Laxmi), υποστήριξε πως ήταν μετενσάρκωση της Shashi.
Το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στην αρχή στο σπίτι της Laxmi και ύστερα σε διαμέρισμα στη Βομβάη (1969). Εκεί άρχισαν τεχνικές διαλογισμού και δυτικών θεραπευτικών μεθόδων, με στόχο την κατάσταση διάλυσης της προσωπικότητας. Ανέπτυξαν ειδικό σχέδιο για τον «φωτισμό» των ανθρώπων στη Δύση (Flöther, σ.71). Τότε ο Mohan αυτοονομάσθηκε Bhagwan (Φωτισμένος θεός).
Καλούσε τους μαθητές του να γίνουν «άνθρωποι χωρίς χαρακτήρα» (Bhagwan Shree Rajneesh, The Golden Gate, Poona 1980, a. 10-12)· ν’ αλλάξουν όνομα, να φέρουν το περιδέραιο (Mala) με τις 108 χάντρες και τη φωτογραφία του γκουρού, κρεμασμένη στο λαιμό τους, την πορτοκαλί ενδυμασία, ν’ ασκούν καθημερινά διαλογισμό και να «σπάσουν» την ταυτότητά τους. Αναγκάσθηκε να εγκαταλείπει τη Βομβάη. Αυτό έγινε κατά μία άποψη, επειδή στο διαμέρισμά τους γίνονταν σεξουαλικές τελετουργίες. Το 1974 εγκαταστάθηκε στην Poona, όπου η Laxmi ίδρυσε το σωματείο Rajneesh Foundation International (U. Thomas- A. Schöll – A. Ludwig, Die Reise nach Nichts, Offensive 4/1980, σ. 127).
Σύντομα άρχισαν να προσέρχονται μαθητές από τη Δύση, προπαντός θεραπευτές από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, που πρόβαλλαν την «ανάπτυξη του μέχρι τώρα αχρησιμοποίητου δυναμικού στον άνθρωπο». Αυτοί πρόσφεραν στο γκουρού τις τεχνικές και οργάνωσαν τις «ψυχοθεραπευτικές» ομάδες, χρησιμοποιώντας ανθρώπους σαν πειραματόζωα, δηλαδή χωρίς να σέβονται την ανθρώπινη προσωπικότητα.
Ο γκουρού κατέστρωσε σχέδιο για τη «σωτηρία» ολοκλήρου του κόσμου, με την ίδρυση ενός «παγκόσμιου αγρού του Βούδα» με 100.000 οπαδούς, που θα γίνονταν «υπεράνθρωποι», θα επιζούσαν μιας παγκόσμιας καταστροφής και θα ήταν οι κυρίαρχοι της γης. Η Laxmi ανέλαβε να βρει την κατάλληλη έκταση στην αρχή στην Poona, ύστερα στην πατρίδα της, την Guiarat, κατόπιν στους πρόποδες των Ιμαλαίων. Όμως πουθενά οι αρχές δεν επέτρεψαν την ανοικοδόμηση.
Το 1977 ειδοποιήθηκε από την Εφορεία πως πρέπει να πληρώσει τεράστιο ποσό για φόρους και το 1981, με πρόφαση πως έχει καρκίνο και έπρεπε να μεταβεί για λόχους υγείας στις ΗΠΑ, πήρε διαβατήριο με ενέργειες της οπαδού του Sheela Silvermann, που ανέλαβε πλέον να αντικαταστήσει την Laxmi. Η Sheela κατάφερε να αγοράσει στο Oregon έκταση 260 τετραγωνικών χιλιομέτρων με 6,6 εκατομμύρια δολάρια (τοις μετρητοίς) και μέχρι το 1985 επένδυσε εκεί 80 εκατομμύρια δολάρια.
Στην περιοχή της Antilope/Oregon, όπου βρισκόταν η νέα ιδιοκτησία, τα πάντα περιέπεσαν σε λίγα χρόνια στα χέρια των οπαδών, σχολείο, ταχυδρομείο, καταστήματα, δημαρχείο· οι κάτοικοι ένοιωσαν σαν να τους έδιωξαν από τα σπίτια τους.
Ο νέος «αγρός του Βούδα» οργανώθηκε σαν αστυνομικό κράτος με ειδικά σώματα (Piece Force και Rajneesh Security). Η νέα Πολιτεία ονομάσθηκε Rajneeshpuram. Όμως σύλλογοι γονέων διαμαρτυρήθηκαν για την αλλοίωση της προσωπικότητας των παιδιών τους, πρώην οπαδοί άρχισαν να δίνουν πληροφορίες για τα συμβαίνοντα στο «βασίλειο» του γκουρού και έτσι ενδιαφέρθηκε η αστυνομία. Σθεναρή στάση κράτησαν οι Εβραίοι και ο Ραζνίς είπε: «Οι Εβραίοι ζητούσαν πάντοτε τον Αδόλφο Χίτλερ, ένα που θα τους σκότωνε, τότε νοιώθουν ασφαλισμένοι»(Bhagwan Shree Rajneesh, The Mustard Seed vol. 1-11, 8,65).
Σε μια προσπάθεια να πάρει παράταση της παραμονής του στις ΗΠΑ ιδρύει δική του θρησκεία, τον «ραζνισισμό» (1984). Ακόμη διετέθησαν τεράστια ποσά σε μια προσπάθεια να επηρεασθεί το αποτέλεσμα των τοπικών εκδοχών στο Oregon. Αλλά και αυτή η προσπάθεια απέτυχε.
Οι τοπικές αρχές δεν τόλμησαν να επέμβουν, γιατί φοβούντο μήπως ο Γκουρού εξελιχθεί σε δεύτερο Jim Jones που εξώθησε τους οπαδούς του σε ομαδική αυτοκτονία. Το άσραμ του γκουρού είχε μεταβληθεί σε πραγματικό οπλοστάσιο και οι οπαδοί απείλησαν πως θα ανατινάξουν όλη την περιοχή. Η Sheela είχε δηλώσει : «Είμαστε οπλισμένοι μέχρι τα νύχια». Ο ίδιος ο γκουρού είχε στο παρελθόν δηλώσει: «Εάν φύγω εγώ, θα φύγουν πολλοί μαζί μ’ εμένα» (Sannyas 12/1980). Κατά την αντίληψη της Sheela «oι νόμοι που υπάρχουν δεν ισχύουν για μας· εμείς είμαστε ο νόμος» (συνέντευξη με τους Bob, Glenda, Becky και Kim Harvey, την οποία πήρε ο F.Flöther την 2α και 3η Οκτωβρίου 1984).
Ο γκουρού προσπάθησε να αποδράσει και συνελήφθη στο αεροδρόμιο της Β. Καρολίνας. Οδηγήθηκε σε δίκη, καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση με αναστολή και απελάθηκε από τις ΗΠΑ το 1985. Πήγε στην αρχή στην Ινδία. Ακολούθησε περιπλάνηση σε διάφορες χώρες. Ζήτησε να εγκατασταθεί στην Κρήτη και δήλωσε πως είναι μετενσάρκωση του Σωκράτη και πως επέστρεψε «στο λαό του» (Τα Nέα 23.2.1986). Η Ελληνική κυβέρνηση έκρινε «εθνικά επιζήμια την παραμονή και τον απέλασε, για να προφυλάξουμε κάποιες ηθικές αξίες του λαού μας….» (Τα Nέα 7.3.1986).
Τελικά επέστρεψε στη Βομβάη και στην Poona. Το 1988 εγκατέλειψε τον τίτλο του Bhagwan και πήρε για λίγο καιρό τον τίτλο του Βούδα. Τελικά ονομάστηκε Osho, που προέρχεται από τον Ιαπωνικό βουδισμό και σημαίνει «Πλατεία Συνείδηση».
Η αυτοσυνειδησία του Ραζνίς ήταν πως είναι θεός και ανώτατη αυθεντία. Σε ερώτηση από μέρους της αμερικανικής υπηρεσίας μετανάστευσης στο Portland/Oregon, ο Ραζνίς απάντησε πως είναι «Arihanda», δηλαδή «Δάσκαλος και Κύριος»· «είμαι σούπερ-Δάσκαλος, γιατί εκφράζω τη δική μου αυθεντία»· «δεν βασίζομαι στον Ιησού, στο Βούδα, στον Κρίσνα, ό,τι λέω το ξέρω» (Georg Hunter, Immigration examiner, Portland, Oregon, October 14 Page 25-35 -Aridabit Exhibit «H»)
Σε άλλη περίπτωση είπε· «Αυτό που λέω εγώ, είναι από μόνο του ολοφάνερο· δεν χρειάζεται καμμία προσθήκη· είμαι αυτάρκης, ό,τι λέω το λέω με δική μου ευθύνη». «Δεν είμαι πλέον εγώ ο ίδιος· αυτό που λέω έρχεται από την θεότητα» (Sannyas 9, σ. 15. Jörg Andreas Elten Swami Satyananda, Ganz entspannt im Hier und Jetzt, Tagebuch über mein Leben mit Bhagwan in Poona, Hamburg 1979, σ. 19-21). « Ό,τι λέω εγώ είναι απόλυτο»· «ό,τι πάντοτε συμβαίνει εδώ μέσα, συμβαίνει με το δικό μου θέλημα» (Sannyas 5/1980, σ.33).
Το μοντέλο που ο γκουρού πρόβαλλε για διοικητικό σύστημα διατυπώθηκε έτσι: «Εδώ δεν θα υπάρξει δημοκρατία….μόλις γίνετε μέλη του κοινοβίου, γνωρίζετε πως όλα όσα εγώ αποφασίζω, είναι απόλυτα» (J.A. Elten , σ. 423). «Αμέσως όταν μου δίδετε μια συμβουλή, χωρίζεσθε από εμένα. Αυτό εδώ δεν είναι δημοκρατία· δεν θα ερωτηθείτε τι πρέπει να γίνει και τι όχι,…αυτό που εγώ πάντοτε αποφασίζω είναι απόλυτο» (Stern 6//1981, σ. 65).
Ο Ραζνίς δίδασκε πως σήμερα βρισκόμαστε «στο κατώφλι μιας ανανέωσης της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος έζησε πολύ καιρό στο ίδιο επίπεδο. Κατά το τέλος αυτού του αιώνα θα είναι δυνατό ένα κβαντικό πήδημα· διότι η ανθρωπότητα ή θα σβήσει σ’ ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, ή θα τολμήσει το πήδημα στην ανανέωση. Αλλά πριν αυτό συμβεί, θα είναι απαραίτητος ένας αγρός τον Βούδα, που θα μπορέσει να προετοιμάσει το μέλλον και να μεταβληθεί σε πράξη» (Rajneesh Foundation, Press Paiere des Poona Ashrams: Das Grosse Experiment, σ.8. E.Flöther, σ.9).
Αυτός ο «αγρός του Βούδα» είναι το άσραμ του Ραζνίς και πρέπει να εργασθεί για την καταστροφή του παλαιού κόσμου. «Στο άσραμ του Ραζνίς πήρα το τελευταίο μάθημα….για να σας καταστρέψω μια ώρα αρχύτερα, την πατρίδα, τη θρησκεία, την οικογένεια», απειλεί Έλληνας οπαδός (Το Αυγό, 3/1980, σ.22). Ο Hugh Mille (σουάμι Σιβαμούρτι) πρώην σωματοφύλακας του Ραζνίς δήλωσε· «Το όραμά του για τον κόσμο συνίσταται στο ότι αυτός και οι πιστοί του είναι οι κληρονόμοι της γης· δεν ακούγεται αυτό σαν να είναι γνωστό;» (Stern 1/1983, σ. 11). Υπάρχουν λοιπόν μόνο δύο δυνατότητες: Ο «αγρός του Βούδα» ή η καταστροφή».
Ο Ραζνίς «προφήτευσε» πως η μεγάλη κρίσει θα άρχιζε το 1984 και θα τελείωνε το 2000. Σ’ αυτό το διάστημα θα συντελέσει «απόλυτη καταστροφή ή απόλυτη μεταμόρφωση» (τίτλος άρθρου στους The Rajneesh Times 25.1.1985). «Ο ραζνισισμός δέχεται την πρόκληση αυτή και κάνει τη μόνη παγκόσμια προσπάθεια, έτσι ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να πεθάνει, και ένας υπεράνθρωπος να γεννηθεί από τη στάχτη του… Η περίοδος της κρίσης θα είναι μεταξύ του 1984 και 1999» (The Rajneesh Times 9//1985).
Κάθε 2500 χρόνια η θεϊκή ενέργεια προσωποποιείται, λέγει ο Ραζνίς· η τελευταία προσωποποίηση ήταν ο Βούδας και σήμερα είναι ο Μπαγβάν· όποιος δεν έλθει σήμερα σ’ αυτόν, θα αναγκασθεί να περιμένει άλλα 2500 χρόνια. Όποιος έλθει, θα έχει την ευκαιρία να προετοιμάσει το νέο κόσμο (F.W.Haack, Jugendreligionen-Ursache, Trends, Reaktionen, München 1979, σ. 135). Εκείνοι που θα προσχωρήσουν στον γκουρού θα είναι η Elite· θα διασωθούν στο ασφαλές καταφύγιο του γκουρού και μετά την καταστροφή του ατομικού πολέμου, ύστερα από το 1999, «θα μπορέσουν να οικοδομήσουν και πάλι τον κόσμο». (Συνέντευξη με την Ma Anand Sheela στις 6.7.1982, που δόθηκε στην Caryl Williams Burbank Film Company Real 5, σ. 14,15 E. Flöther σ. 170).
Έτσι ο γκουρού δεν κηρύττει μόνο την αναγκαιότητα ενός ατομικού πολέμου, αλλά προβλέπει και ποιοι θα επιζήσουν, και ποιοι θα καταστραφούν. «Ο ραζνισισμός δημιουργεί μια κιβωτό του Νώε από συνείδηση, παραμένοντας ακριβώς στο κέντρο του κυκλώνος. Λέω σε σένα πως εκτός από αυτόν, δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Τόκυο, Νέα Υόρκη, Σαν Φραντζίσκο, Λός Άντζελες, Βομβάη κτλ, όλες αυτές οι πόλεις πρόκειται να εξαφανισθούν και το ολοκαύτωμα δεν πρόκειται να είναι περιορισμένο σε ορισμένα μέρη· θα είναι ολικό. Έτσι καμμία διαφυγή δεν θα είναι δυνατή». «Όμως όσοι θα βρίσκονται σε ακτίνα 24 μιλίων από το Ραζνισπουράμ, θα γίνουν φωτισμένοι, γιατί ο Μπαγκβάν εκπέμπει κύματα ενέργειας σ’ αυτή την ακτίνα, όπως και ο Βούδας» (The Rajneesh Times 9/1985. Der Spiegel 32/1985, σ.98).
Η μόνη δυνατότητα να αποφύγει κανείς τον ολοκληρωτικό θάνατο είναι «όταν καταργηθούν τα εθνικά κράτη». Έτσι ο Ραζνίς συμβουλεύει τους κυβερνήτες να παραιτηθούν· «όλες οι κυβερνήσεις να καταργηθούν και να διαλυθούν σε μια παγκόσμια κυβέρνηση» (Der Spiegel 32/1985, σ.98). Αυτή την κυβέρνηση πρέπει να την αναλάβουν οι «υπεράνθρωποι» που αναπτύσσονται στον «αγρό του Βούδα», δηλαδή στην οργάνωση του γκουρού. Υπάρχουν μόνο δύο εναλλακτικές λύσεις· «η αυτοκτονία ή το κβαντικό πήδημα στη συνείδηση που ο Νίτσε ονόμασε υπεράνθρωπο. Τα ατομικά όπλα οδήγησαν στη μεγίστη αναγκαιότητα να αποφασίσουμε· τώρα ή ποτέ» (Ma Ananda Sheela, Rajneeshismus, Rajneeshpuram 1983, σ.64)· «όποιος δεν ακολουθήσει τον γκουρού ή δεν αυτοκτονήσει θα γίνει πίθηκος!» (Der Spiegel 6/1984, σ. 106).
Ο Ραζνίς πρότεινε το 1988 μια «μη-πολιτική κυβέρνηση», επειδή, όπως ισχυρίσθηκε, οι πολιτικοί θα οδηγούσαν τον κόσμο στην καταστροφή» (Wiesbadener Kurier 8.4.1988). Κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες οπαδοί του Ραζνίς στη Γερμανία εκλέχθηκαν σε τοπικά Κοινοβούλια μέσω των «Πράσινων» (Haack, Überschneidungen, σ.9).
Η κίνηση του Ραζνίς δεν εξέλιπε μετά τον θάνατό του (1990). Εκτός από το κέντρο στην Ινδία υπάρχουν αναρίθμητες οργανώσεις και μικροεπιχειρήσεις οπαδών σ’ όλο το κόσμο, που συνεχίζουν το έργο του. Αναφέρονται στον διαλογισμό, σε θεραπευτικές ψυχοτεχνικές, στο θέατρο, στην τέχνη, στον αθλητισμό, στις πολεμικές τέχνες και σε πολλές επιχειρήσεις σε όλους τους κλάδους, όπως ντίσκο, εστιατόρια, μεταφορικά κέντρα, ταξιδιωτικά γραφεία κ.ο.κ.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΛΑΤΡΕΙΕΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Δραπετεύοντας από τον Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς
Για εννέα χρόνια η Τζέην Στορκ, ήταν οπαδός του «γκουρού του σεξ», όπως αποκαλείται, Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς, ο οποίος στις δεκαετίες του 1970 και 1980, ήταν αρχηγός ενός κινήματος, γνωστού από τις πορτοκαλί ενδυμασίες των μελών του και τον ελεύθερο έρωτα.
Με τον καιρό, η Στορκ μετατράπηκε από παραδοσιακή Αυστραλιανή μητέρα και οικοκυρά, σε μια «Μα Σάντι Μπάτρα» μια γυναίκα έτοιμη να κάνει τα πάντα, ακόμα και φόνο, για το διδάσκαλο-γκουρού της.
Στο καινούργιο της βιβλίο, «Λύνοντας τα μάγια: Η ζωή μου σαν οπαδός του Ραζνί και το μακρύ ταξιδι της επιστροφής στην ελευθερία» (Breaking the Spell: My Life as a Rajneeshee and the Long Journey Back to Freedom), η Στορκ, εξηγεί πώς παρασύρθηκε στην καταστροφική αυτή λατρεία και τελικά πώς κατόρθωσε να την εγκαταλείψει, μετά τη φυλάκισή της για απόπειρα δολοφονίας του γιατρού του Μπαγκουάν.
Δίνει επίσης μια ξεκάθαρη εικόνα της φιλοσοφίας του Μπαγκουάν και του φερέφωνου του, της Μα Σέλα.
Η Στορκ, γνώρισε τις διδασκαλίες του Μπαγκουάν, μέσω ενός ψυχολόγου, τον οποίο συμβουλευόταν για τα προσωπικά της προβλήματα, καθώς και γι΄ αυτά του γάμου της.
Ο ψυχολόγος αυτός, είχε μόλις επιστρέψει από το Πουνέ της Ινδίας, εκεί όπου ο Μπαγκουάν, είχε ιδρύσει ένα άσραμ (κοινόβιο, χώρος λατρείας, διαλογισμού, διδασκαλίας).
«Ούτε που πρόσεξα ότι (ο ψυχολόγος) φορούσε μια μακρυά πορτοκαλί ρόμπα, ούτε ότι στο λαιμό είχε περασμένο κομπολόι με χάντρες», γράφει.
Ο ψυχολόγος αυτός, έγινε τελικά ο μέντορας της. Τη μύησε δηλαδή στη διδασκαλία του γκουρού και το1978 ακολούθησε τα χνάρια του, μαζί με πολλούς άλλους Αυστραλιανούς, στο Πουνέ, την 8η μεγαλύτερη πόλη της Ινδίας.
Αργότερα την ακολούθησαν, ο σύζυγος και τα παιδιά της, ο Πίτερ 10 χρόνων και η Κάιλυ 8 χρόνων.
Η Στορκ λέει, ότι προσελκύσθηκε από τον Μπαγκουάν, σαν αντίδραση στις ενοχές που της είχε δημιουργήσει η Παπική (Ρωμαιοκαθολική) ανατροφή της, καθώς επίσης και το γεγονός, ότι στη διδασκαλία του Μπαγκουάν, δεν υπήρχαν καθόλου κανόνες και περιορισμοί.
Σύντομα όμως ανακάλυψε, ότι το άσραμ, δεν ήταν καθόλου αυτό που της έλεγαν. «Ο Μπαγκουάν είχε σαν αρχή του το εξής: ο καλός οπαδός κάνει ό,τι του πει ο διδάσκαλος. Ο καλός οπαδός δεν σκέφτεται (δεν έχει προσωπική άποψη)».
Η Στορκ, ένοιωθε άβολα για πολλές πτυχές της ζωής της εκεί, όπως τα σεξουαλικά όργια που γίνονταν, καθώς και τις εσκεμμένες ενέργειες, που σκοπό είχαν να διαλύσουν τις οικογένειες και να χωρίσουν τους συζύγους, καθώς και τους γονείς από τα παιδιά.
Περίπου το 87% των ενοίκων του κοινοβίου, έπασχαν από σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες, ενώ οι γυναίκες που έμεναν έγκυες, εξαναγκάζονταν από τον Μπαγκουάν να υποβληθούν σε έκτρωση και στείρωση, υποστηρίζει η Στορκ.
Η ίδια και η έφηβη κόρη της, είχαν υποβληθεί σε στείρωση. «Μπροστά σε άλλους, (ο γκουρού) μιλούσε με τόση αγάπη για τα παιδιά, αλλά στα ενδότερα, όλοι υποβάλλονταν σε στείρωση. Στο κοινόβιο δεν γεννήθηκε ούτε ένα παιδί».
Το 1981, ο Μπαγκουάν πήγε από την Ινδία στην Αμερική, όπου «ανάγκασε» τους οπαδούς του, συμπεριλαμβανομένης της Στορκ, να εργαστούν για να κτίσουν στο Όρεγκον την «Πολιτεία του Ραζνίς».
Η πόλη, είχε περίπου 4,000 κατοίκους, οι οποίοι βρίσκονταν σε σύγκρουση με τους ντόπιους και τις Αρχές.
Στο Όρεγκον, συσσωρεύονταν οι εισπράξεις από τις κοινότητες που είχε ιδρύσει ο Μπαγκουάν σε όλο τον κόσμο.
Είχε συγκεντρώσει τεράστιο πλούτο, που τον σπαταλούσε σε χρυσά ρολόγια, κοσμήματα και μια συλλογή αυτοκινήτων, με περισσότερες από 90 Ρολς Ροϋς. Τα πράγματα άρχισαν να ξεκαθαρίζουν το 1985, όταν η κόρη της Στορκ, Κάιλυ, είχε πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης στην κοινότητα. Μέχρι τότε, η Στορκ πίστευε, ότι οι ισχυρισμοί ήσαν ψέματα που διαδίδονταν από τους εχθρούς του Μπαγκουάν.
Η Στορκ, είχε γίνει μέλος του εσωτερικού κύκλου της ομάδας της Μα Σίλα, η οποία, όπως αναφέρει η Στορκ, ασκούσε μεγάλη επιρροή στην οργάνωση. Ήταν όμως η μαριονέτα, το εξιλαστήριο θύμα και τελικά ο «αποδιοπομπαίος τράγος» του Μπαγκουάν. Η Μα Σίλα, έπεισε τη Στορκ και άλλα μέλη της οργάνωσης, ότι οι εχθροί του Μπαγκουάν συνωμοτούσαν εναντίον του. Η ομάδα τότε, άρχισε να κάνει σχέδια για να προλάβει όσους θα έβλαπταν τον πνευματικό τους ηγέτη.
«Αυτή η παράνοια, επικρατούσε συνεχώς, αλλά αποκρυσταλλώθηκε το 1984», λέει η Στορκ και συνεχίζει: «…ξαφνικά βρεθήκαμε στο Τέξας και στο Νέο Μεξικό, ν΄ αγοράζουμε όπλα».
Η Στορκ υποστηρίζει επίσης, πως η ομάδα σχεδίαζε να δολοφονήσει ένα δικηγόρο, τον Τέρνερ και αργότερα η Στορκ αποπειράθηκε να δολοφονήσει το γιατρό του Μπαγκουάν, με μια σύριγγα γεμάτη αδρεναλίνη.
Ευτυχώς η απόπειρα απέτυχε και αποτέλεσε την απαρχή για να εγκαταλείψει την οργάνωση και να διαφύγει στη Γερμανία. Συνελήφθη όμως και εκδόθηκε στην Αμερική, όπου το 1985 καταδικάστηκε σε 10 χρόνια κάθειρξης για απόπειρα φόνου. Αφέθηκε ελεύθερη ύστερα από δύο χρόνια και επέστρεψε στη Γερμανία, αλλά συνελήφθη για δεύτερη φορά το 1990, για συνομωσία δολοφονίας του Τέρνερ. Αυτή τη φορά, η Γερμανία αρνήθηκε να την εκδώσει και η Στορκ ξεκίνησε τη μακρά και οδυνηρή διαδικασία, εγκατάλειψης του παρελθόντος της για να προχωρήσει μπροστά.
Σήμερα, μια 64χρονη λεπτοκαμωμένη γυναίκα, η Στορκ, λέει, ότι επιτέλους έχει αφήσει πίσω της το παρελθόν σαν οπαδός του Ραζνίς.
«Είναι πολύ δύσκολο», λέει, «να συμβιβαστεί κανείς με μια τόσο μεγάλης έκτασης αυτο-απάτη (πλάνη)».
«Είναι μια μακρά, αργή και οδυνηρή διαδικασία…» καταλήγει.
Σχόλιο :Τ΄ ακατανόμαστα που διαδραματίζονται σε τέτοιες καταστροφικές λατρείες, θα προτιμούσαμε ούτε να τα σχολιάζουμε. Αλλά, η τραγική πραγματικότητα, που ίσως να μην είναι εύκολα διακριτή και αντιληπτή, είναι ότι και στο χώρο μας, δίπλα μας υπάρχουν άνθρωποι που έχουν παρασυρθεί. Έχουν ενταχθεί σε τέτοιες ομάδες, έχουν αιχμαλωτιστεί στις φιλοσοφίες τους, ζουν και βιώνουν αδιέξοδα και ζητούν απεγνωσμένα διέξοδο.
Ο αποκρυφισμός και οι αιρέσεις, έχουν πάρει σήμερα άλλη μορφή. Καλυμμένη. Εξωραϊσμένη. «Ανθρώπινη». Γεμάτη «αγάπη» και … «φιλανθρωπία». Εντούτοις, με όποια μορφή και αν παρουσιάζονται, οι ομάδες αυτές, στη βάση τους έχουν περίπου την ίδια διδασκαλία, τις ίδιες ολοκληρωτικές δομές, τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα.
Καθημερινά, αν ερευνήσουμε, βρίσκουμε στο διαδύκτιο επιστολές και βιβλία γραμμένα από ανθρώπους που έχουν διαφύγει από παρόμοιες ομάδες. Μπήκαν για να λύσουν, όπως τους υπόσχονταν, όλα τους τα προβλήματα. Δεσμεύτηκαν για χρόνια, ίσως και για όλη τους τη ζωή. Παρέσυραν ίσως σε αυτές και δικούς τους ανθρώπους, τα παιδιά τους. Βασανίστηκαν, απογοητεύτηκαν, έδωσαν όλο τους τον εαυτό σώμα και ψυχή- στο Γκουρού, (τον «διδάσκαλο» της ομάδος).
Υποτάχθηκαν πλήρως σε αυτόν και υπέστησαν κάθε μορφής εκμετάλλευση. Μέχρι που κάποια στιγμή το ίνδαλμα απομυθοποιείται. Το είδωλο καταρρέει και το θύμα απογοητευμένο, αποφασίζει να αποδεσμευτεί από την ομάδα. Επιτέλους να ελευθερωθεί.
Τα ερωτήματα που τίθενται είναι: ελευθερώνεται πραγματικά ο άνθρωπος, αν και έπαψε πλέον να είναι μέλος τέτοιων ομάδων; Βρίσκει τελικά την ποθούμενη ανάπαυση; Δυστυχώς η πείρα αποκαλύπτει πως όχι. Φεύγουν οι άνθρωποι. Νομίζουν πως γλύτωσαν, αλλά η ψυχή ακόμα παραδέρνει. Ο νους παραμένει συγχυσμένος. Ο όλος άνθρωπος νοιώθει αποδιοργανωμένος, μετέωρος και ανήμπορος να λειτουργήσει φυσιολογικά.
Οι τύψεις τους ακολουθούν. Η πλύση εγκεφάλου που υπέστησαν, η σωματική και ψυχική κακοποίηση στην οποία υποβλήθηκαν, τους έχουν καταρρακώσει. Πολλές φορές ψάχνουν διέξοδο μπαινοβγαίνοντας από τη μια ομάδα στην άλλη. Καταλήγουν στα ναρκωτικά, την πορνεία, πολλές φορές στην αυτοκτονία.
Που θα βρουν λοιπόν καταφύγιο; Ποιος θα μας σώσει; Ποιος νοιάζεται αληθινά; Ποιος;
Μα, μας καλεί ο Ίδιος: ««Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς». (Ματθ. Ια΄ 28). Είναι ο Χριστός μας, ο Κύριος μας, που μας περιμένει. Έτοιμος να μας δεχτεί. Να μας λυτρώσει!
Για εμένα και για σένα αδελφέ μου, ο Υιός του Θεού έγινε και Υιός ανθρώπου. Για να σώσει τον άνθρωπο. Για εμένα και για σένα ανέβηκε στο σταυρό και θυσιάστηκε. Έδωσε το αίμα Του, για να μας εξαγοράσει. Αναστήθηκε και Αναλήφθηκε για να μας ανεβάσει μαζί Του στον ουρανό, να μας ελευθερώσει!
Επιστρέφουμε κοντά Του, παραθέτουμε στα χέρια του την ψυχή και το σώμα, και Αυτός μας αναπαύει. Μας ενώνει μαζί Του και μας δείχνει από αυτή τη ζωή, πώς είναι ο Παράδεισος. Αυτό, λοιπόν που εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουμε, αυτό που μας ζωοποιεί, αυτό που μας δίνει τη δύναμη να σηκωνόμαστε, αυτό που μας σώζει, την Ορθόδοξη δηλαδή Πίστη μας, αυτό προσφέρουμε και στους συνανθρώπους μας που υποφέρουν. Σωματικά ή ψυχικά.
Σε αυτούς που έχουν πλανηθεί και περιπλανιώνται απελπισμένοι στα σκοτάδια, δίνουμε διέξοδο φως. Τη λύση που ψάχνουν!
Ανοίγουμε την αγκαλιά μας. Να γυρίσουν πίσω, στην Μία, Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Την Ορθόδοξη. Να γνωρίσουν τον Θεάνθρωπο Χριστό. Να διαπιστώσουν ότι μόνο κοντά Του μπορούν να βρουν ανάπαυση, να ελευθερωθούν πραγματικά.
Μετάφραση-Σχόλιο Ελένη Ζήνωνος
ΠΗΓΕΣ Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό θρησκειών & Αιρέσεων Αρχιμ. νυν Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Καρπασίας κ. Χριστοφόρου Έκδοση Ι. Μ. Τροοδιτίσσης. Όσιο Ραζνίς / Osho Rajnis Σελ.730 -731 και Σουφισμός Σελ. 939-942. Από: http://www.ppu.org.cy/arxeioeidiseis_2009June5.html
Ο ΧΙΤΛΕΡ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ… ΑΓΙΟΣ!!!
Ο γκουρού Ραζνίς κήρυττε το δίκαιο του ισχυρότερου. Οι «δυνατοί» μπορούν να επιβάλλουν τη θέλησή τους στους ασθενέστερους. Αυτό περιλαμβάνει και την ικανοποίηση σεξουαλικών ορέξεων σε βάρος αδυνάτων γυναικών, που συμμετέχουν σε ειδικά σεμινάρια. Ο Ε. Flöther διηγείται την ακόλουθη σκηνή φρίκης:
«Ξαφνικά δύο άντρες επετέθησαν σε μια Αυστραλέζα. Προσπάθησε ν’ αντισταθεί με δύο δυνατές γροθιές. Όμως εκείνοι, με κραυγή οργασμού κτήνους, βίασαν την Αυστραλέζα. Αμυνόταν σαν θανάσιμα πληγωμένο ζώο, αμυνόταν απελπισμένα, ο ένας την ακινητοποιούσε και ο άλλος τη βίαζε».
Ο ίδιος διηγείται ακόμη πως ο αρχηγός ομάδας σε παρόμοιο σεμινάριο, ανάγκασε μια Καναδέζα, που θρηνούσε το θάνατο των γονέων της, να κάνει σεξ. «Όλοι οι οπαδοί του Μπαγκβάν έδειχναν ευχαριστημένοι, όταν ο αρχηγός της ομάδας δήλωσε πως εκείνο που αυτή η γυναίκα χρειαζόταν στη θλίψη της είναι σεξουαλική επαφή» (Klärungshilfe. Das Grosse Zeichen, 2.2.1985, σ.7).
Σύμφωνα με την ιδεολογία της κίνησης, δεν υπάρχει η αίσθηση του καθήκοντος, της ευθύνης για τους άλλους. Αυτό φαίνεται στον ακόλουθο διάλογο του γκουρού με δημοσιογράφο:
«Τι θα συμβεί όταν ο Μπαγκβάν πεθάνει;
-Ποιόν ενδιαφέρει τώρα αυτό;
-Τους μαθητές σου επί παραδείγματι….
-Μου είναι τελείως αδιάφορο, η υπευθυνότητα κάνει τον άνθρωπο σκλάβο!
-Δεν αναλαμβάνετε καμμία ευθύνη για τους ανθρώπους;
-Απολύτως καμμία υπευθυνότητα, γιατί η υπευθυνότητα δημιουργεί σκλάβους» (Der Spiegel 32/1985, σ.93).
Σε άλλο σημείο τόνισε: «Το μέλλον μου είναι εντελώς αδιάφορο, ακόμη κι αν ξαφνικά όλος ο κόσμος γίνει σκόνη» (Der Spiegel 32/1985, σ.98).
Η σφαγή του Jonestown
Ο Ραζνίς ήταν θαυμαστής του Jim Jones και του Αδόλφου Χίτλερ. Για τον Jim Jones έλεγε: «Η λογική υπαγορεύει το θάνατο, την αυτοκτονία, η οποία φαίνεται ως η υψηλότερη πράξη θρησκευτικής πνευματικότητας. Σε σχέση μ’ αυτό ο Jim Jones έκανε καλή δουλειά» (L.Kühnhard, Deutsche Zeitung 4.5.1979). «Ο θάνατος γίνεται η πύλη για τον ουρανό. Σε ελευθερώνει από την κόλαση». «Ο θάνατος είναι το ύψιστο σημείο της ζωής» (The Rajneesh Times 20.4.1984. Flöther, σ.187).
Για τον Ραζνίς, ο Χίτλερ είχε ανώτερη αποστολή, «ο Χίτλερ ήταν μόνο όργανο στα χέρια άλλων δυνάμεων, ήταν μια απεγνωσμένη προσπάθεια να αναγκάσουν ολόκληρο τον κόσμο να ακολουθήσει μια κατεύθυνση, ήταν η τελευταία απεγνωσμένη προσπάθεια να βοηθήσει τους ανθρώπους προτού αυτοκαταστραφούν» (Bhagwan Shree Rajneesh, Ich bin der Weg, Sannyas Verlag 1983 3η έκδ. σ.210-211).
«Ο ικανότερος επιζεί και ο ικανότερος πρέπει να έχει την εξουσία. Και όποιος έχει την εξουσία, έχει δίκιο, σαν Γερμανός θα έπρεπε να το ξέρετε.
-Υπονοείτε τον Χίτλερ; έχετε στενή πνευματική συγγένεια;
– Αγαπώ τον άνθρωπο αυτόν. Ήταν τρελλός, αλλά εγώ είμαι ακόμη πιο τρελλός…. Ηθικά ήταν σαν τον Μαχάτμα Γκάντι.
– Δεν θα θελήσετε να παρομοιάσετε τον Χίτλερ με τον Μαχμάντα Γκάντι.
– Ο Χίτλερ από τη φύση του ήταν Ινδουιστής, ακόμη πιο πολύ από τον Γκάντι, ήταν ένας
άγιος» (Der Spiegel 32/1985, σ.93).
Αναφερόμενος στη Γερμανική Βουλή ο γκουρού Ραζνίς είπε στις 8 Μαρτίου 1987: «η Γερμανική Βουλή είναι γεμάτη φόβο. Ποτέ δεν θα μπορούσα να φαντασθώ πως ο Αδόλφος Χίτλερ άφησε πίσω του τέτοιους φοβιτσιάρηδες .Αλλά η Γερμανική Βουλή δεν μπορεί να με εμποδίσει να διαφθείρω τη σκέψη των ανθρώπων….Καταστρέφω το μηχανισμό σκέψης των ανθρώπων, ώστε να βρεθούν στην καρδιά» (The Rajneesh Times 40/87. 3.10.198 σ.3).
Στην κίνηση του Ραζνίς δεν υπάρχει το στοιχείο της ευθύνης για τίποτε. «Μη σε νοιάζει για τίποτα, μόνο για τον εαυτό σου» ! Πρώην οπαδός βεβαιώνει πως ο ίδιος ο γκουρού δίδασκε: «Μη νοιάζεσαι για τίποτα, απλώς να παρευρίσκεσαι, να μην αναλαμβάνεις καμμία ευθύνη, μη δεσμεύεσαι από κανένα, και η οικογένεια αποτελεί δέσμευση, μη νοιάζεσαι για τίποτα, τίποτα δεν σε αφορά, ο καθένας υπάρχει για τον εαυτό του, η δύναμη βρίσκεται μέσα σου»!
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΛΑΤΡΕΙΕΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
O απατεώνας γκουρού Ραζνίς που εμπνεύστηκε από τον Καζαντζάκη και ευαγγελιζόταν τον ερχομό του “Ζορμπά Βούδα” και το σύντομο πέρασμά του από την Κρήτη
Του Αντώνη Μποσκοϊτη
Πιστεύοντας στην αχρηστία των θεσμών του γάμου και της οικογένειας, ο γκουρού διέταζε τη στείρωση όλων των γυναικών που διέμεναν στην κοινότητα του. Δεν είναι τυχαίο, σύμφωνα με καταγεγραμμένες μαρτυρίες τόσο στον Τύπο επί σειρά δεκαετιών, όσο και στο ντοκιμαντέρ του netflix, που δεν είχε γεννηθεί ούτε ένα παιδί στα κοινόβια του!
Στο netflix πριν λίγες μέρες έκανε πρεμιέρα ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ. Τίτλος του, ”Wild Wild Country” και θέμα του ο γκουρού Ραζνίς ή Osho, όπως έγινε παγκοσμίως γνωστός μέσα από τη διδασκαλία του. Ένας πνευματικός ηγέτης που κατέκτησε αρχικά τη γενέτειρα του, την Ινδία, για να ξανοιχτεί στην Αμερική στις αρχές της δεκαετίας του 1980 δημιουργώντας ολόκληρες στρατιές οπαδών, οι οποίοι αναζητούσαν μία διέξοδο από τον ξέφρενο καταναλωτισμό της Δύσης.
Το ντοκιμαντέρ του netflix, που τον περασμένο Ιανουάριο προβλήθηκε και στο Φεστιβάλ του Sundance, καταγράφει την εγκατάσταση του Ραζνίς στο Όρεγκον των ΗΠΑ και τις αντιδράσεις των κατοίκων της μικρής πόλης που συνόρευε με την έκταση γης του Ραζνίς. Κεντρικό πρόσωπο η Μα Ανάντ Σίλα, η πιστή γραμματέας του Ραζνίς, η οποία ήταν η αρχιτέκτονας της μετάβασης στο Όρεγκον, ένα πρόσωπο με ισχυρή εξουσία, το δεξί χέρι του Ραζνίς. Στην πορεία η Σίλα όχι μόνο καταχράστηκε την εξουσία της αλλά κατηγορήθηκε για σωρεία εγκλημάτων. Όταν η Σίλα αποχωρεί από το Όρεγκον παίρνοντας μαζί της μια μικρή ομάδα πιστών ακόλουθων, τα σκάνδαλα αποκαλύπτονται το ένα μετά το άλλο ενώ οι λανθασμένες ενέργειες του Ραζνίς ανοίγουν την πόρτα στο FBI. Απόπειρες δολοφονίας, υποκλοπές, σεξουαλικά όργια και πολλά ακόμη βγαίνουν στην επιφάνεια.
Στο ντοκιμαντέρ καταγράφεται ακόμη η συγκλονιστική μαρτυρία της Τζέιν Στορκ, μιας Αυστραλέζας νοικοκυράς. Παρασυρμένη από τον οικογενειακό ψυχολόγο της και οπαδό του Ραζνίς, η Στορκ τον ακολούθησε μαζί με το σύζυγο και τα δύο τους παιδιά, φτάνοντας στο σημείο να φυλακιστεί για την απόπειρα φόνου του γιατρού του γκουρού, υποκινούμενη από τη Σίλα.
Καθώς το ντοκιμαντέρ απλώνεται σε διάρκεια, ο θεατής σοκάρεται από τις αποκαλύψεις: Σεξουαλικά όργια, οικονομικά σκάνδαλα, εξαπατήσεις πιστών, ένα πραγματικό ”crime drama”, δοσμένο με μαεστρία από το σκηνοθετικό δίδυμο των Τσάπμαν & Μακλέιν Γουέι, που αφήνουν τον θεατή να διαμορφώσει τη δική του άποψη παρά τα όσα συγκλονιστικά λέγονται απ’ τους ανθρώπους μπροστά στο φακό.
Έτσι, το ”Wild Wild Country” δίνει μία άλλη όψη της θρησκείας του Ραζνίς, μάλλον άγνωστης, εφόσον προκύπτει από μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν στα κοινόβια του και μοιράζονται μνήμες για έναν εκκεντρικό άνθρωπο, στην πραγματικότητα εκμαυλιστή, εκμεταλλευτή, αχόρταγο με το σεξ και με τον πλούτο, ακόμη και με δολοφονικές τάσεις προκειμένου να εδραιωθεί όλο και περισσότερο η θρησκεία του.
Ποια ήταν τα στοιχεία εκείνα της κοσμοθεωρίας του Ραζνίς που τον έφεραν αντιμέτωπο με τις διωκτικές αρχές των χωρών που επέλεγε να εγκατασταθεί κάθε φορά; Πιστεύοντας στην αχρηστία των θεσμών του γάμου και της οικογένειας, ο γκουρού διέταζε τη στείρωση όλων των γυναικών που διέμεναν στην κοινότητα του. Δεν είναι τυχαίο, σύμφωνα με καταγεγραμμένες μαρτυρίες τόσο στον Τύπο επί σειρά δεκαετιών, όσο και στο ντοκιμαντέρ του netflix, που δεν είχε γεννηθεί ούτε ένα παιδί στα κοινόβια του!
Κι αν η διδασκαλία του Ραζνίς ήταν επικεντρωμένη στην ευδαιμονία, στην καταπολέμηση των άλλων δυνατών θρησκειών και στην τελική δημιουργία ενός νέου είδους πνευματικού ανθρώπου, τα σοβαρά προβλήματα ξεκίνησαν με τις αποκαλύψεις για απόπειρες δολοφονιών. Φυσικά δεν τις έκανε ο ίδιος, με τα χέρια του, αλλά οι οπαδοί του, σαν την Τζέιν Στορκ, που είχαν υποστεί πλύση εγκεφάλου και χάσει κάθε δυνατότητα ελεύθερης κριτικής σκέψης απέναντι του.
Ο Ραζνίς ευαγγελιζόταν τη δημιουργία αυτού του νέου είδους ανθρώπου που θα λεγόταν ”Ζορμπάς ο Βούδας” και που θα συνδύαζε τις επίγειες ηδονές του Έλληνα Ζορμπά, όπως τον μάθαμε από τον Νίκο Καζαντζάκη, με το διαλογισμό και την εσωτερική μεταμόρφωση του Βούδα. Ο, κατά Ραζνίς, ”Ζορμπάς ο Βούδας” δεν ήταν τίποτα άλλο στην ουσία από το μοντέλο ενός ανθρώπου αδιάφορου για τις συμβατικές κοινωνικές αξίες, τις πολιτικές ιδεολογίες και τις θρησκείες.
Το ότι μάλιστα ο ίδιος ο Ραζνίς αυτοχαρακτηριζόταν ”γκουρού των πλουσίων”, τον βοηθούσε ενδεχομένως να κυκλοφορεί ανενόχλητος με πανάκριβα ρολόγια χειρός και να αλλάζει καθημερινά τις Ρολς Ρόις! Υπήρχε όμως μία ”φιλελληνική προσέγγιση” στη θρησκευτική ιδεολογία του, που δεν μπορούμε να παρακάμψουμε κι εδώ σίγουρα ξεκινάει η σχέση του με την Ελλάδα.
Μία σύντομη σχέση που πέρασε δια πυρός και σιδήρου και που δε θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, όταν υποστήριζε ότι η Ελλάδα βρίσκεται στα χέρια των ηλιθίων, αφού οι υπήκοοι της γύρισαν την πλάτη στα διδάγματα του Σωκράτη και ακολούθησαν το Βυζάντιο!
Αυτή πάλι η θεωρία, που είχε τις βάσεις της στο πνεύμα της μεγάλης αμφισβήτησης της δεκαετίας του ’60, ήταν που οδήγησε αρκετούς Έλληνες με ανησυχίες να γίνουν πρόσκαιροι μαθητές και οπαδοί του, συμπεριλαμβανομένου του σημαντικού στιχουργού Μανώλη Ρασούλη. Αν υπολογίσεις και το χρονικό πλαίσιο της εποχής – μιλάμε για τα μέσα του 1980 – μαζί με την πασοκική Αλλαγή που ακολούθησε τη Μεταπολίτευση, το γκρέμισμα του πολυφορεμένου τρίπτυχου ”Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια” και την ανάδειξη του Σεξ σε Έκσταση, δε θέλει πολύ να αντιληφθείς το λόγο που η θρησκεία του ή η αίρεση του, τέλος πάντων, έδειξε να ριζώνει στη γη της Κρήτης. Ή τουλάχιστον προσπάθησε να ριζώσει..
Η πρώτη φορά που ο Ραζνίς πέρασε από την Ελλάδα ήταν το 1978, τρία χρόνια δηλαδή πριν υλοποιήσει το φιλόδοξο όραμα του για τη δημιουργία μίας παγκόσμιας κοινότητας στις ΗΠΑ. Εκείνη η επίσκεψη του είχε περάσει εσκεμμένα απαρατήρητη και σήμερα μοιάζει σαν την πράξη ενός δαιμόνιου ανθρώπου να ”κόψει κίνηση” σε μέρη που θα καλοδέχονταν τα κηρύγματα και τη στάση ζωής του.
Οχτώ χρόνια αργότερα, όντας διωγμένος από τις ΗΠΑ και με τα πολλά σκάνδαλα να μην έχουν βγει ακόμη στο φως, εγκαθίσταται στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης. Όχι οπουδήποτε, όμως, αλλά στο σπίτι του σκηνοθέτη Νίκου Κούνδουρου, ένα σπίτι που ακόμη και κατά τη διάρκεια της απουσίας του Έλληνα σκηνοθέτη στο εξωτερικό, είχε φιλοξενήσει τεράστιες προσωπικότητες. Μεταξύ αυτών, τον Σάχη της Περσίας, αλλά και τους Beatles όταν αυτοί είχαν επισκεφτεί την Ελλάδα πολύ νωρίτερα από τον Ραζνίς, τον Απρίλιο του 1967.
Ανατρέχω σε συνέντευξη του Κούνδουρου στον γράφοντα, που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2007 για το ραδιόφωνο Στο Κόκκινο 105,5: ”Γύριζα το Vortex, το Πρόσωπο της Μέδουσας τότε, και πηγαινοερχόμουν μεταξύ Κρήτης, Λονδίνου και Ρώμης. Σε ένα πέρασμα μου από τον Άγιο Νικόλαο, πληροφορήθηκα πως κάποιοι χίπηδες είχαν αράξει στο σπίτι μου. Με την άδεια μου φυσικά, εφόσον πάντα το σπίτι μου ήταν και είναι ανοιχτό για τον οποιοδήποτε, όχι μόνο για διασημότητες. Θυμάμαι αυτούς πώς τους λένε, τον Λένον και τον Μακ Κάρτνεϊ, νέα παιδιά, αδύνατοι όλοι, να καπνίζουν ασύστολα τσιγαριλίκια. Είχε πιάσει τέτοιο ντουμάνι μες το δωμάτιο που καθόντουσαν, που για μένα ήταν αδύνατο να σταθώ. Χαιρετηθήκαμε εγκάρδια, ανταλλάξαμε δυο λόγια και τους άφησα στην ησυχία τους”…
Δεν αναφέρω τυχαία την ιστορία αυτή με το πέρασμα των Beatles από τη μεγαλοπρεπή οικία του Κούνδουρου στην Κρήτη. Στη συνέχεια της συζήτησης μας, ο Πάπας του ελληνικού σινεμά είχε βρει πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ εκείνων των φιλοξενούμενων του και του γκουρού Ραζνίς δεκαεννέα χρόνια μετά και πιο συγκεκριμένα το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Φλεβάρη του 1986. Η μαρτυρία του Κούνδουρου έχει μεγάλο ενδιαφέρον, παρουσιάζεται για πρώτη φορά εκτός ερτζιανών και, όπως θα δούμε, περιέχει και ένα μάλλον κωμικό κομμάτι:
”Ο Osho είχε μείνει στον Άγιο Νικόλαο μαζί με το επιτελείο του. Πιο πολύ ενημερωνόμουν γι’ αυτόν από ένα σάλο που είχε ξεσπάσει σχετικά με τον Ινδό σατανά που ήρθε να χαλάσει την Κρητική λεβεντιά. Δεν είχα σκοπό να τον συναντήσω, παρόλο που δεχόμουν πιέσεις από την Εκκλησία και τις τοπικές αρχές. Θυμάμαι τη Φλέρυ Νταντωνάκη, την τραγουδίστρια του Χατζιδάκι, να μιλάει όλο θαυμασμό για την περίπτωση του. Πιο νωρίς αυτό, γιατί το ’86 ήδη κάποιοι από τους εδώ υποστηρικτές του είχαν αρχίσει να διατυπώνουν ενστάσεις. Πήγα στην Κρήτη. Ο Άγιος Νικόλαος είχε γεμίσει από ανθρώπους με πορτοκαλί κελεμπίες, χάντρες στο λαιμό και χασίσια. Ένα κλίμα ”παιδιών των λουλουδιών” που μπορεί να έμοιαζε αθώο, αλλά εμένα δεν μου έλεγε τίποτα, όπως δεν μου έλεγαν και οι Beatles τίποτα τα χρόνια εκείνα.
Δεν έτυχα ιδιαίτερης αντιμετώπισης παρόλο που ήξεραν οι πιο δικοί του ότι ήμουν ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που έμεναν και που θα μπορούσα να τους πετάξω έξω όποτε ήθελα. Σκόπευαν μάλιστα να αποχωρήσουν όλοι μαζί, όπως ήρθαν, τα επόμενα 24ωρα, επομένως δες κι αυτό το πέρασμα μου σαν ένα είδος επιθεώρησης. Καλά που το έκανα! Πέφτει στα χέρια μου ο λογαριασμός του τηλεφώνου: 200.000 δραχμές, ίσως και παραπάνω, ασύλληπτο νούμερο για την εποχή!
Ζητάω να δω τον Osho αυτοπροσώπως. Τα κατάφερα μετά από πιέσεις, δε χαμπάριαζα τίποτα και δεν φοβόμουν κανέναν! Μπαίνω στο δωμάτιο του, φορτωμένο με τόνους βιβλίων, άρχισα να λέω μέσα μου ότι αυτός θα την κοπανήσει και θα μου αφήσει τη σαβούρα του. Θυμάμαι έναν τύπο κοντό, μαυριδερό με άσπρα γένια και με ένα δαιμονισμένο πανέξυπνο βλέμμα.
Μπαίνω στο ψητό κατευθείαν με τη βοήθεια διερμηνέα: ”Θα μου πληρώσεις τα τηλέφωνα που κάνατε”! Προσπάθησε να με αποφύγει, άρχισε να λέει για το πόσο άχρηστα είναι τα υλικά αγαθά και να μου ασκεί υψηλή κριτική ως ανθρώπου του συσσωρευμένου πλούτου. Κατέληξε στο ότι θα μου έστελνε επιταγή από τον επόμενο προορισμό του. Αυτό ήταν! Ξέχασα ποιος ήταν, ας ήταν κι ο θεός ο ίδιος, τον άρπαξα από το λαιμό, τον κόλλησα στον τοίχο και πήρα την επιταγή την ίδια στιγμή”!
Εδώ τελειώνει η αφήγηση του Νίκου Κούνδουρου, που έχει μάλλον ανεκδοτολογικό χαρακτήρα και που δεν σχετίζεται άμεσα με τις διώξεις που υπέστη ο Ραζνίς και οι ακόλουθοι του από την τοπική κοινωνία της Κρήτης. Διώξεις που βλέποντας κανείς το τωρινό ντοκιμαντέρ, καταλαβαίνει πως ήταν όμοιες σε διεθνές επίπεδο.
Οι μαρτυρίες δηλαδή ανθρώπων του Όρεγκον δεν απέχουν πολύ από την επίσημη θέση της Ιεράς Συνόδου (Μάρτιος 1986) που χαρακτήρισε τον Ραζνίς ”επικίνδυνον δια την δημόσιαν ασφάλειαν”, ίσως ούτε κι από τη χαρακτηριστική κίνηση ενός τότε βουλευτή των Χανίων που έφερε το θέμα έως και με επερώτηση στη Βουλή των Ελλήνων. Έτσι, με απόφαση του Υπουργού Δημοσίας Τάξης, καθώς και με την παρακίνηση τοπικών παραγόντων και της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Ραζνίς – Osho απελαύνεται οριστικά από τη χώρα μας για να συνεχίσει κάπου αλλού, πιο μακριά, τη δράση του μέχρι και το θάνατο του σε ηλικία 58 ετών, στις 19 Ιανουαρίου του 1990.
Το ντοκιμαντέρ ”Wild Wild Country” χωρίζεται, όπως είπαμε, σε έξι συνεχόμενα επεισόδια και είναι το πιο πρόσφατο που φέρνει στην επικαιρότητα τον Ινδό γκουρού. Η περίπτωση του άρχισε να απασχολεί τους ντοκιμαντερίστες από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 με αποτέλεσμα να γυριστούν πολλά αφιερώματα στον ίδιο και στη θρησκεία του, από το 1974 μέχρι το 2018. Ντοκιμαντέρ από την Αμερική, τη Γερμανία, την Αγγλία, αλλά και τη γενέτειρα του, την Ινδία, που καθώς τα χρόνια προχωρούσαν, γίνονταν ολοένα και πιο αποκαλυπτικά για τη σκοτεινή δράση του.
Το πρώτο επεισόδιο του netflix εστιάζει στο δεξί χέρι του Ραζνίς, την Μα Άναντ Σίλα, που ο ίδιος είχε ορίσει ”θεϊκή εκπρόσωπο του” η οποία κατηγορήθηκε για σωρεια εγκλημάτων. Το δεύτερο επεισόδιο περιγράφει τον αγώνα των τοπικών παραγόντων του Όρεγκον ενάντια στη νεοφερμένη θρησκεία και τις δολοπλοκίες της Σίλα κατά αυτού του αγώνα. Στο τρίτο επεισόδιο βλέπουμε πάλι τη Σίλα να συγκεντρώνει τα πλήθη των άστεγων και των αδύναμων ανθρώπων στους κόλπους της κοινότητας προκειμένου να κερδίσει την πλειοψηφία στις τοπικές εκλογές, μάλιστα!
Από το τέταρτο μέχρι και το έκτο και τελευταίο επεισόδιο, περιγράφονται οι κόντρες μεταξύ του Ραζνίς και της εξίσου διψασμένης για εξουσία Σίλα που οδήγησαν στο άνοιγμα των πυλών της κοινότητας από το FBI και τη σύλληψη στη Γερμανία της Σίλα και κάποιων υψηλά ιστάμενων ακόλουθων του Osho. Καθώς το ντοκιμαντέρ απλώνεται σε διάρκεια, ο θεατής σοκάρεται από τις αποκαλύψεις: Σεξουαλικά όργια, οικονομικά σκάνδαλα, εξαπατήσεις πιστών, ένα πραγματικό ”crime drama”, δοσμένο με μαεστρία από το σκηνοθετικό δίδυμο των Τσάπμαν & Μακλέιν Γουέι, που αφήνουν τον θεατή να διαμορφώσει τη δική του άποψη παρά τα όσα συγκλονιστικά λέγονται απ’ τους ανθρώπους μπροστά στο φακό.
Είναι γνωστό πως υπάρχει τεράστια βιβλιογραφία για τον Ραζνίς – Osho, γραμμένη όχι από τον ίδιο ως επί το πλείστον, αλλά από θαυμαστές και πολέμιους του. Η προσωπικότητα του, για την οποία δε χωράει αμφιβολία πόσο αμφιλεγόμενη ήτανε, θεωρείται πια ένα σύμβολο της αμερικανικής ποπ κουλτούρας του 20ου αι.
Υπό αυτή την έννοια, υπάρχουν άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που ακόμα πίνουν νερό στ’ όνομα του και παραδέχονται την ξεχωριστή θεόσταλτη παρουσία του στον πλανήτη. Εγώ πάλι δε θα μείνω στην ούτως ή άλλως διασκεδαστική άγνωστη αφήγηση του Νίκου Κούνδουρου. Με αφορμή το ντοκιμαντέρ ”Wild Wild Country” θα κλείσω τούτο το αφιέρωμα με δυο λόγια της ερμηνεύτριας Φλέρυς Νταντωνάκη από τηλεοπτική συνέντευξη της στην Έλενα Ακρίτα εν έτει 1984: ”Πέρασα από διάφορους γκουρού στην Αμερική που λένε ότι διδάσκουν ινδουισμό ή δεν λένε ποια θρησκεία διδάσκουν. Θα τους χαρακτήριζα όλους Λαιστρυγόνες επικίνδυνους. Η γνωριμία μου με τον Ραζνίς την εποχή των λουλουδιών στην Αμερική με έμαθε να αντιμετωπίζω τους κινδύνους, αλλά μέσα από τους κινδύνους που οι ίδιοι αντιπροσώπευαν”. lifo.gr
ΟΠΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
