φωνή βοώντος εν τη ερήμω
ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΑΕΠ:
ΘΕΪΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ Ή ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ;
Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής καυχιέται ότι είναι η αληθινή εκκλησία του Χριστού και ότι ακολουθεί τα βήματα της πρώτης αποστολικής εκκλησίας. Γνωρίζουμε βέβαια ότι αυτό είναι ουτοπικό, καθώς ο Προτεσταντισμός έχει χίλια παρακλάδια και πολλές ομάδες που η ΕΑΕΠ δεν αποδέχεται, ενώ πιστεύουν τα ίδια με αυτήν, ή διαφοροποιούνται στο ελάχιστο. Το αξιοσημείωτο είναι ότι πολλά από τα μέλη της έχουν πλήρη άγνοια για το τι πραγματικά είναι, τι πιστεύουν κι από που προήλθαν, καθώς έχω ακούσει πολλούς από αυτούς να χρησιμοποιούν τον όρο προτεστάντης σαν να είναι μια αίρεση μακρινή, χωρίς να γνωρίζουν ότι από εκεί βγήκαν και οι ίδιοι. Ένα από τα βασικά επιχειρήματα των πεντηκοστιανών που νομίζουν ότι αποδεικνύει ότι έχουν την αλήθεια, είναι το Άγιο Πνεύμα και τα χαρίσματά του, που υποστηρίζουν ότι τα κατέχουν, επειδή μιλάνε ακαταλαβίστικες γλώσσες στις συναθροίσεις τους, άλλοι διερμηνεύουν κι άλλοι λένε ότι βλέπουν οράματα και προφητικά όνειρα που τα ονομάζουν ενύπνια. Όλα αυτά όμως κατά περίεργο τρόπο τους δίνουν πάντα μηνύματα που τους συμφέρουν.
Κάνοντας αναφορά μόνο στη Γραφή, αφού μόνο σε αυτήν λένε ότι στηρίζονται, το Άγιο Πνεύμα το βλέπουμε την ημέρα της Πεντηκοστής να εμφανίζεται και έκτοτε να συντροφεύει την πρώτη αποστολική εκκλησία με τα εξής χαρακτηριστικά:
1) Να δίνει όλων των ειδών τις γλώσσες της εποχής σε ΟΛΟΥΣ όσους ήταν μαζεμένοι στο ανώγειο.
2) Ύστερα από αυτό, το βλέπουμε να δίνεται πάλι με εμφανές σημείο τις ξένες γλώσσες αμέσως και χωρίς κανέναν κόπο μετά από επίθεση των χειρών των αποστόλων.
3) Οι γλώσσες που έδινε ήταν όλων των ειδών οι διάλεκτοι της εποχής εκείνης και ήταν αδιαμφισβήτητο ότι ήταν αληθινές, επειδή άνθρωποι ξένοι αναγνώρισαν τη μητρική τους γλώσσα.
4) Δινόταν χωρίς κάποια συγκεκριμένη ακολουθία, για παράδειγμα με προϋπόθεση το βάπτισμα στο νερό. Ο ίδιος ο απόστολος Παύλος αναφέρει “Ελάβατε Πνεύμα Άγιον αφού επιστεύσατε;” Δεν λέει πουθενά “ελάβατε Πνεύμα Άγιον αφού βαπτιστήκατε;”
5) Δινόταν σε άτομα με επίγνωση του Λόγου του Θεού κι όχι σε άτομα που είχαν άγνοια.
6) Επίσης βλέπουμε ζωντανά τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος στην πρώτη αποστολική εκκλησία, όπως τα περιγράφει στις επιστολές του ο απόστολος Παύλος, παράδειγμα την προφητεία, καθώς πολλοί προφήτες υπήρχαν, οι οποίοι μπορούσαν και απλά ενώ μιλάνε, χωρίς να είναι προϋπόθεση να βρίσκονται σε ώρα λατρείας ή να γλωσσολαλούν, να λένε κάτι προφητικό. Άλλο παράδειγμα ήταν το χάρισμα της διάκρισης πνευμάτων, που το βλέπουμε π.χ όταν ο Πέτρος διακρίνει ότι ο Ανανίας και η Σαπφείρα είπανε ψέμματα για την τιμή του κτήματος που πούλησαν. Το πιο τρανταχτό όμως ήταν το χάρισμα των ιαμάτων, δηλαδή της θεραπείας, όπου οι απόστολοι το χρησιμοποιούσαν με πολλή δύναμη και θάρρος και μάλιστα είχαν φτάσει σε σημείο να αρκεί η σκιά τους να περάσει από τον ασθενή για να θεραπευτεί.
Αντίστοιχα ας δούμε με ποιά χαρακτηριστικά εμφανίζεται το Άγιο Πνεύμα και τα χαρίσματα στην ΕΑΕΠ:
1) Στις λατρευτικές τους συνάξεις, όταν είναι ώρα προσευχής για εκζήτηση του Αγίου Πνεύματος, μερικοί κι όχι όλοι από αυτούς που το ζητούν υποτίθεται ότι το παίρνουν.
2) Οι εργάτες της ΕΑΕΠ κάνουν κι εκείνοι επίθεση χειρών, αλλά κουράζονται ώρες ολόκληρες πάνω από τα μέλη και το αποτέλεσμα είναι τις περισσότερες φορές μηδαμινό. Η επίθεση χειρών των “άξιων της εκκλησίας” δηλαδή δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα, παρά μόνο περιστασιακά που θα το αναλύσουμε κι αυτό πως γίνεται.
3) Οι “ξένες γλώσσες” των πεντηκοστιανών είναι όλες άγνωστες, συγκεχυμένες, ενώ κάποια μέλη επαναλαμβάνουν δύο τρεις συγκεκριμένες λέξεις ξανά και ξανά. Γιατί άραγε δεν ακούστηκε μια φορά μια γνωστή γλώσσα, όπως την εποχή των αποστόλων είχαν ακουστεί γνωστές διάλεκτοι; Πολλοί γλωσσομαθείς υπάρχουν, γιατί δεν ακούστηκε μια φορά μια ευρωπαϊκή ας πούμε γλώσσα, καθαρά, για να μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει τα λεγόμενα; Προσπαθώντας να το κουκουλώσουν αυτό, οι πεντηκοστιανοί λένε ότι υπάρχουν και οι γλώσσες των αγγέλων και αυτές μπορεί να μιλάνε. Γιατί όμως οι απόστολοι μίλησαν τις γλώσσες των ανθρώπων ενώ ούτε μια τέτοια ακούγεται καθαρά στην ΕΑΕΠ;
4) Τηρούν την ακολουθία βάπτισμα και μετά Άγιο Πνεύμα και όταν βαπτίζεται ένα μέλος, αρχίζουν και το κουράζουν πιέζοντάς το να λάβει το Πνεύμα.
5) Υπάρχει η άποψη ότι και κάποιος που δεν έχει ακόμα επίγνωση του Θεού, μπορεί ο Θεός να του δώσει το Πνεύμα, όπως για ένα μέλος που έλεγαν ότι πήρε Άγιο Πνεύμα και γλωσσολαλούσε ενώ ήταν ακόμα στην Ορθοδοξία και δεν ήξερε καν καλά καλά τι κάνει. Είναι δυνατόν όμως να έδινε ποτέ ο Θεός κάτι τόσο σοβαρό σε άτομο που δεν το ζήτησε ούτε το γνωρίζει;
6) Όσον αφορά τα χαρίσματα, οι πεντηκοστιανοί αποκαλύπτουν τελείως την ασχετοσύνη τους, επειδή αυτά απλά είναι ανύπαρκτα.
Το «χάρισμα της προφητείας» είναι λέξεις που λέγονται από μέλη στην προσευχή, πετιούνται σκόρπιες την ώρα της γλωσσολαλιάς και δεν αποτελούν καν προφητεία, αλλά άλλοτε λόγια από τη Γραφή, άλλοτε μηνύματα που είναι πασίγνωστα και δεν λένε τίποτα το σημαντικό, όπως “Σας αγαπάω, λέει ο Θεός, είμαι μαζί σας, έρχεται το τέλος” κτλ και άλλοτε λόγια που εξυπηρετούν και συμφέρουν τον “προφήτη” τη δεδομένη χρονική στιγμή, όπως το σύνηθες φαινόμενο να μιλάει κάποιος και να απευθύνεται σε ένα άτομο που μπήκε στην αίθουσα για πρώτη φορά, έτσι ώστε να τον πείσει ότι βρήκε την αλήθεια.
Το «χάρισμα της διάκρισης πνευμάτων» είναι επίσης ανύπαρκτο, αφού ούτε οι ίδιοι οι προεστώτες ούτε κανένας άλλος δεν βρέθηκε ικανός να διακρίνει το Πνεύμα και τη γλωσσολαλιά και να πει τελικά αν είναι από το Θεό ή όχι. Επειδή υπάρχουν μέλη που φανερά παρεκτρέπονται την ώρα της “επίσκεψης του Πνεύματος” και μπορεί να τρέμουν σαν υστερικοί, ή να λένε μονίμως τα ίδια και τα ίδια, οι ίδιοι οι εργάτες της ΕΑΕΠ έχουν παραδεχτεί ότι μπορεί κάποιος να μην μιλάει από το Πνεύμα αλλά “από την καρδιά του” όπως το ονομάζουν. Υπήρχαν μάλιστα περιπτώσεις που έκοβαν τέτοια μέλη όταν άρχιζαν να μιλάνε, ψέλνοντας ύμνους και δημιουργούταν μια κατάσταση χάους στην αίθουσα, γιατί το μέλος δεν σώπαινε αμέσως, άλλες φορές φώναζε ακόμα πιο δυνατά, και άκουγες την ίδια ώρα άτομα να ψέλνουν δυνατά κι έναν να φωνάζει δυνατά, για να δουν ποιός τελικά θα υπερισχύσει. Τις περισσότερες φορές νικούσε ο ποιμένας και το άτομο σώπαινε, άλλες φορές όμως ήταν πολύ αποφασισμένο και ο ποιμένας υποχωρούσε σταματώντας την ψαλμωδία. Άλλη περίπτωση ήταν να γλωσσολαλούν δυνατά δύο διαφορετικά άτομα ταυτόχρονα, προκαλώντας πάλι χάος, μέχρι να υποχωρήσει ο ένας. Αυτές ήταν γελοίες καταστάσεις που έριχναν τελείως το επίπεδο και φανταστείτε πώς θα φαίνονταν σε κάποιον που έμπαινε για πρώτη φορά. Που είναι λοιπόν το χάρισμα της διάκρισης πνευμάτων; Γιατί δεν μπορεί να βγει κάποιος από την ΕΑΕΠ επίσημα και να διακρίνει τα πνεύματα, αλλά συμβαίνουν τέτοιες αυθαίρετες καταστάσεις που κυρίως προσβάλλουν το Θεό;
Και να έρθουμε στο πιο κρίσιμο χάρισμα για το οποίο η ΕΑΕΠ δεν μιλάει γιατί δεν έχει τι να πει. Αφού είναι οι συνεχιστές των αποστόλων, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ «ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΙΑΜΑΤΩΝ»; Γιατί δεν γίνονται θεραπείες; Είχαν βρει βέβαια δικαιολογία και γι’αυτό κάποτε, έλεγαν ότι επειδή είναι ένα τόσο σοβαρό χάρισμα, ο Θεός δεν βρήκε ακόμα κατάλληλη ταπεινή καρδιά για να το δώσει και τα χρόνια περνούσαν. Πότε θα βρει ο Θεός κατάλληλη καρδιά για να το δώσει; Κάποτε κυκλοφόρησαν και τη φήμη ότι θα το λάβει κάποιος σπουδαίος, όπως ο Λ.Φέγγος ή ο Ν.Νικολακόπουλος, αλλά φυσικά δεν έγινε κάτι τέτοιο. Τώρα δεν το αναφέρουν πια, μόνο σιωπή. Γιατί άραγε δεν το δίνει ο Θεός σε αυτούς; Πολύ απλά το χάρισμα των ιαμάτων είναι το υπ’αριθμόν ένα χάρισμα που κανείς δεν μπορεί να προσποιηθεί ότι το έχει. Η αλήθεια φαίνεται, μια θεραπεία είναι εμφανής.
Δεν μπορούν λοιπόν να προσποιηθούν όπως κάνουν με το Άγιο Πνεύμα ή την προφητεία. Κάποιες προτεσταντικές ομάδες στην ιστορία του Προτεσταντισμού το έκαναν και αυτό, ήταν αυτοί οι τσαρλατάνοι που υποστήριζαν ότι με τη δύναμη του Θεού θεραπεύουν ασθενείς και το έκαναν ενώπιον όλων, αλλά στην ουσία ήταν όλα ένα καλοστημένο σόου και οι “ασθενείς” ήταν μέσα στο κόλπο. Το χάρισμα των ιαμάτων λοιπόν θα είναι πάντα μια μεγάλη πέτρα σκανδάλου για την ΕΑΕΠ.
Μην πούμε έπειτα για τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, όπως την αγάπη, την ειρήνη, τη μακροθυμία κτλ. Κανέναν από αυτούς δεν έβλεπες στους πεντηκοστιανούς, αλλά το αντίθετο, όσοι γλωσσολαλούσαν πολλές φορές γίνονταν πιο περήφανοι απ’ ότι ήταν πριν. Δεν έχει σημασία ότι όλοι κάνουμε λάθη, όπως δικαιλογούνταν τα μέλη, ο καρπός του Αγίου Πνεύματος κάπου πρέπει να φαίνεται.
Αν λοιπόν τα σημάδια δείχνουν ότι δεν είναι θεϊκό αυτό που συμβαίνει στην ΕΑΕΠ τότε τι είναι; Τον ψυχολογικό παράγοντα πολύ τον έχουν αμελήσει σε αυτή τη σύναξη. Δεν μπορεί να φανταστεί κάποιος τι μπορεί να κάνει ο ψυχολογικός παράγοντας σε έναν άνθρωπο. Ο άνθρωπος καταρχάς ως κοινωνικό ον, νιώθει το ότι πρέπει να ανήκει κάπου για να βρει στήριξη, ασφάλεια και σιγουριά. Με το να τον αποδεχτεί μια ομάδα αυξάνει την αυτοεκτίμησή του. Μάλιστα όταν αυτή η ομάδα είναι κλειστή και στρέφεται εναντίον των άλλων ομάδων, είναι φυσικό οι σχέσεις μεταξύ των μελών της ίδιας ομάδας να συσφίγγουν. Είναι ενωμένοι και μαζί θα αντιμετωπίσουν όλους τους κινδύνους, είναι μια ενδο-ομάδα, ενώ οι άλλοι είναι γι’αυτούς κάτι το ανοίκειο και απόμακρο, μια εξω-ομάδα. Η ενδο-ομάδα έχει έναν αρχηγό, ο οποίος συντονίζει τις κινήσεις της ομάδας. Εάν ένα μέλος αρχίσει να μη συμφωνεί με τις αρχές της ομάδας, κινδυνεύει με απόρριψη και διώξιμο από την ομάδα, πράγμα που το γεμίζει άγχος γιατί κανένας δεν αντέχει την περιθωριοποίηση, στην οποία μάλιστα το άτομο ζει την απόλυτη μοναξιά, αφού οι μόνες του επαφές ήταν τα άτομα της ενδο-ομάδας του. Που να ζητήσει την παρηγοριά μετά, στις εξω-ομάδες που κάποτε τους είχε φερθεί εχθρικά;
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τις διάφορες θρησκευτικές ομάδες, όπως με την ΕΑΕΠ για την οποία μιλάμε. Τα μέλη προσεγγίζονται με φαινομενικό ενδιαφέρον και προσοχή, αποκόβονται από ο,τιδήποτε άλλο και συμφωνώντας με τον αρχηγό και τους υπολοίπους γίνονται αρεστοί. Κάθε ιδέα αμφιβολίας που μπορεί να φυτρώσει μέσα τους καταπνίγεται, αφού οι άλλοι τους βάζουν τύψεις και κρούει ο κώδωνας του κινδύνου για απόρριψη. Το Άγιο Πνεύμα που λένε ότι έχουν με τη μορφή γλωσσολαλιάς, είναι σαν ένα βραβείο που πρέπει να αγωνιστεί πολύ κάποιος για να το πάρει. Το μέλος προσπαθεί απελπισμένα, γιατί διψάει για αναγνώριση από τα άλλα μέλη και ξέρει ότι αν γλωσσολαλήσει, θα το περιμένουν ανοιχτές αγκάλες και επιδοκιμασία από όλους. Αν γλωσσολαλήσει είναι σαν να έχει ανέβει ένα στάδιο παραπάνω και αν είναι και παντρεμένος με παιδί το μόνο που απομένει είναι να “ανέβει” ακόμα περισσότερο και να γίνει εργάτης.
Γι’αυτό οι προεστώτες της ΕΑΕΠ δίνουν συνέχεια το κίνητρο σε κάποιον για να “λάβει το Πνεύμα, να κάνει οικογένεια και να γίνει εργάτης του Κυρίου“. Το μέλος βρίσκεται σε πλήρες ξεγέλασμα, νομίζει ότι κάποιος έγινε, περηφανεύεται ενώ πριν “ανέβει” ήταν καλύτερος άνθρωπος και νομίζει ότι έχει πλέον ευθύνες κι ότι το έργο του Θεού τον καλεί, χωρίς να καταλαβαίνει ότι στην πραγματικότητα το μόνο που καταφέρνει είναι να διαιωνίζει τις αρχές της αίρεσης, οι οποίες μεταφέρονται από γενιά σε γενιά. Εκεί αποσκοπούν οι γεροντότεροι, γι’αυτό συνέχεια στην ΕΑΕΠ ακούγονται φράσεις του τύπου “εσείς θα πάρετε την σκυτάλη, είστε οι συνεχιστές μας, δείξτε δύναμη και θάρρος“. Αυτή η πίεση λοιπόν για τη γλωσσολαλιά εμφανίζεται σε όλες τις υπο-ομάδες της ΕΑΕΠ, από τους ενήλικες έως και τα μικρά παιδιά. Ρωτάνε συνέχεια το άτομο αν πήρε το Πνεύμα και εκείνο νιώθει πολύ άσχημα και μειονεκτικά αν πει όχι. Το παιδί από μικρό πιέζεται και ζηλεύει όταν βλέπει συνομήλικούς του να γλωσσολαλούν και το ίδιο να μην το κάνει ακόμα.
Εδώ λοιπόν περνάμε από το κοινωνικό και τις ομάδες, στο ατομικό ψυχολογικό επίπεδο. Το άτομο βρίσκεται σε μια κατάσταση ψυχαναγκασμού, η οποία αποτελεί μια ψυχοπαθολογική εκδήλωση που το απασχολεί, απορροφάει μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς του και δεν το αφήνει να λειτουργήσει κανονικά. Μια άλλη μορφή της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής είναι η ιδεοληψία, όπου η διαφορά με τον ψυχαναγκασμό είναι ότι ο μεν αποτελεί πράξεις, η δε περιορίζεται σε ιδέες που βασανίζουν το άτομο. Πρόκειται φυσικά για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, καθώς πολλές φορές η ιδέα φέρνει την πράξη. Στην ΕΑΕΠ λοιπόν, η εκζήτηση του Πνεύματος γίνεται έμμονη ιδέα στο άτομο και αυτό φέρνει την ψυχαναγκαστική πράξη του να το ζητάει συνέχεια, όπου κι αν βρίσκεται, πολλά μέλη το ζητούν παραμιλώντας και στον ύπνο τους ακόμα.
Και εκεί μπαίνει και η δύναμη της αυθυποβολής, όπου το άτομο από την πολλή πίεση γλωσσολαλεί και νομίζει ότι ευλογείται, ενώ στην πραγματικότητα ο ίδιος του ο εαυτός του παίζει παιχνίδια. Παραδείγματα ψυχαναγκασμού σε αυτό το θέμα υπάρχουν πολλά: Παιδιά που μιμούνταν τους άλλους και δήθεν γλωσσολαλούσαν ενώ μετά βρέθηκε ότι παρήγαγαν δικά τους ακαταλαβίστικα λόγια, προεστώτες να σκύβουν ώρες ολόκληρες ιδρώνοντας πάνω από τα μέλη και να προσεύχονται για να έρθει το Πνεύμα, βάζοντας με δύναμη τα χέρια τους στα κεφάλια των μελών και προσευχόμενοι δυνατά προκαλώντας ένα ισχυρό αίσθημα ηλεκτρισμού και συγκίνησης για να πιέσουν τη γλωσσολαλιά να βγει, προτροπές προεστώτων πάλι στα μέλη να λένε συνέχεια μια λέξη, όπως “αλληλούια” μέχρι να μπερδευτεί η γλώσσα τους κτλ. Η μάζα πάντα έχει δύναμη. Με τον ίδιο τρόπο που εάν μπεις σε μια αίθουσα όπου όλοι γελάνε είναι πολύ πιθανό να σου “κολλήσει” το γέλιο, ή να μπεις σε μια συναυλία και να σου μεταδώσει ο χώρος τον ηλεκτρισμό του, έτσι και στην ΕΑΕΠ μέσα στον ηλεκτρισμό αυτό των κραυγών έρχεται ένα είδος μαζικού παραληρήματος και ο άνθρωπος αφήνεται εύκολα σε αυτό. Η ίδια ατμόσφαιρα όμως μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ταραχή και φόβο σε άτομα που μπαίνουν για πρώτη φορά και αυτό και μόνο δείχνει το ψευτοθεϊκό της υπόθεσης, γιατί η αληθινή παρουσία του Θεού ΔΕΝ μπορεί να φέρει ταραχή. Και υπάρχουν πολλές μαρτυρίες νεοεισερχομένων στην ΕΑΕΠ που εξομολογούνται ότι φοβήθηκαν τρομερά και δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν τα όσα άκουσαν και είδαν πάνω στην “έκχυση του Πνεύματος“. Ενώ την ημέρα της Πεντηκοστής, ο λαός απορούσε απλά πως μιλάνε ξένες γλώσσες οι συγκεντρωμένοι στο ανώγειο, όμως δεν λέει πουθενά ότι φοβήθηκαν ή είχαν ταραχή.
Ο ψυχαναγκασμός που περιγράψαμε προηγουμένως, είναι ένα συχνό ψυχολογικό φαινόμενο στη σύναξη αυτή. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και χειρότερα. Ένα πιο σοβαρό φαινόμενο, η ψύχωση, συναντάται επίσης. Η ψύχωση είναι γενικά όταν ο άνθρωπος αρχίζει να χάνει την επαφή με την πραγματικότητα, είναι σαν ένα κατώφλι το οποίο αν το περάσει μπερδεύει την αλήθεια με τη φαντασία και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα όλα όσα σκέφτεται ή κάνει. Δεν θα αναφερθούμε πολύ σε αυτό το θέμα γιατί είναι τεράστιο, απλά σκεφτείτε ότι δύο βασικά συμπτώματά της είναι το παραλήρημα, όπου το άτομο σκέφτεται πράγματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και οι ψευδαισθήσεις, όπου το άτομο αντιλαμβάνεται πράγματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Π.χ μπορεί να βλέπει κάτι, να ακούει κτλ. Στην ΕΑΕΠ πολλά άτομα, κυρίως προεστώτες, έχουν τάσεις μεγαλομανίας, νομίζουν ότι είναι οι εκλεκτοί και η αποστολή τους είναι να φωτίσουν και τους υπολοίπους. Επίσης πολλοί έχουν ιδέες σχεδόν καταδιωκτικές, καθώς θεωρούν επικίνδυνους εχθρούς τους ανθρώπους εκτός ΕΑΕΠ, αποφεύγουν κάθε επαφή μαζί τους και πολλές φορές νομίζουν ότι ο διάβολος κρύβεται πίσω από κάθε λόγο ή πράξη τους. Η μεγαλομανία και η μανία καταδίωξης είναι δύο βασικές μορφές παραληρήματος.
Όσον αφορά το άλλο μεγάλο σύμπτωμα της ψύχωσης, τις ψευδαισθήσεις, το συναντάμε κι αυτό σε πολλούς, π.χ όταν λένε ότι ο Θεός τους μίλησε και τους καθοδήγησε σε κάτι, ενώ στην πραγματικότητα κάνουν αυτό που τους συμφέρει κάθε φορά και όταν λένε συχνά ότι βλέπουν οράματα, που πάλι εξυπηρετούν ατομικά συμφέροντα. Για παράδειγμα, όταν έκλεισε ο ραδιοφωνικός σταθμός τους, πολλές μαρτυρίες και πολλά οράματα ακούστηκαν, όλα υπέρ του ανοίγματος του σταθμού, αυτό όμως δεν έγινε ποτέ. Και όταν αρρώσταινε βαριά κάποιος πάλι πολλά ακούγονταν περί θεραπείας δίνοντας ψευτοπαρηγοριά, όταν όμως ο ασθενής απεβίωνε ερχόταν η πλήρης σιωπή. Επιπλέον, γνωρίζω περιστατικά μελών που κατέληξαν σε ψυχιατρική κλινική. Σίγουρα η ευαισθησία του καθενός και ο ατομικός παράγοντας παίζουν το δικό τους ρόλο, όμως είναι τυχαίο που σε κάποιες περιπτώσεις που γνωρίζω προσωπικά, η διαταραχή τους βγήκε με τη μορφή θρησκευτικής μεγαλομανίας, καθώς νόμιζαν ότι είναι πολύ σπουδαίοι στα πράγματα του Θεού;
Την επόμενη φορά λοιπόν που οι πεντηκοστιανοί θα μιλήσουν για “Άγιο Πνεύμα, ευλογία και χαρίσματα“, καυχώμενοι ότι μόνο αυτοί είναι οι συνεχιστές των αποστόλων, ας αναρωτηθούν λίγο τα παραπάνω.
* Ο «φωνή βοώντος εν τη ερήμω» είναι ενεργό στέλεχος των πεντηκοστιανών
ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ www.egolpion.com – 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2011
