ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΟΔΙΟ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ
Σεβαστέ Γέροντα, Σεβαστοί Πατέρες, αγαπητοί αδελφοί,
Ο μεταστάς εκ του προσκαίρου στα αιώνια και μέλλοντα αδελφός ημών Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Δανιήλ Γούβαλης, μας άφησε μνήμη καλή και αγαθή, όπου διήλθε και όπου διηκόνησεν, όπου θεαρέστως ηγωνίσθη, εις κλήρον και λαόν του Θεού, εις τον ισάγγελον μοναχισμόν και εις την διαποίμανσιν της ενορίας του.
Ολίγοι, ως ημείς, εγνωρίσαμεν τόσον καλώς την μορφήν του και τον βίον του από μικράς ηλικίας. Διότι και πατριώται ήμεθα, καταγόμενοι από την ηρωικήν Ρούμελην και συνομήλικοι και συμμαθηταί στο ίδιο θρανίο του Γυμνασίου, συμμαχηταί στους αγώνας, τας πνευματικάς μάχας υπέρ της δόξης του Θεού και της Αγίας Μητρός ημών Εκκλησίας. Ένα σπινθηροβόλο πνεύμα, ένα αετόπουλο της ελατό Γκιώνας και του Πανουριά, ένα ορφανό παιδί, ορεσίβιο, πεντακάθαρο, κατέβηκε από τα ψηλά στον κάμπο του κόσμου, στον Πειραιά για να σπουδάσει. Κι εκεί τον συνάντησε η αγάπη και η πρόνοια και η προστασία του αειμνήστου Γέροντός μας Χερουβείμ του Αγιορείτου, κτήτορος της Αδελφότητος του Παρακλήτου στον Πειραιά και κατόπιν της ομωνύμου Ιεράς Μονής στον Ωρωπό.
Αγαπητέ μας παράδελφε, φιλάδελφε, φιλόστοργε πάτερ, αγωνιστά της πίστεως και της ευσεβείας, τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθης, την πίστην τετήρηκας, τον δρόμον τετέλεκας. Λοιπόν, απόκειταί σοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, ον αποδώσει σοι Κύριος εν εκείνη τη ημέρα, ο Δίκαιος Κριτής, ου μόνον δε σοι, αλλά και πάσι τοις ηγαπηκόσι την επιφάνειαν Αυτού.
Φυσικό είναι να συνέβαιναν όλα αυτά γιατί μιλώντας για τον πατέρα Δανιήλ Γούβαλη δε μιλάμε αόριστα για ένα ιερωμένο, αλλά για ένα ζωντανό Άγιο. Έναν πραγματικό Άγιο που κάποιοι είχαν την ευλογία να τον έχουν κοντά τους για να τους συμβουλεύει, να τους αγαπά και κυρίως να τους στηρίζει. Η επικρατούσα φράση που άκουσα από όσους υπήρξαν δίπλα του είναι “Ήταν το στήριγμά μου”. Και το δικό μου στήριγμα ήταν, είναι αλήθεια.
Με τον άγιο Πορφύριο
Κάποτε είχα διαβάσει ένα βιβλίο που ήταν αφιερωμένο στο έργο του Γέροντα Παΐσιου-του οποίου η αγιοσύνη είναι πια γνωστή. Ενώ δεν τον γνώριζα, αποφάσισα σχετικά με ένα σημαντικό πρόβλημά μου να κάνω αυτό που θα ήθελε ο Γέροντας Παΐσιος από τον καθένα στη θέση μου (Αυτό το αποφάσισα για να μην τον στενοχωρήσω και επειδή φαινόταν ξεκάθαρα μέσα στο βιβλίο ή θέλησή του σε αυτό). Στην πορεία όμως μετά την απόφασή μου δυσκολεύτηκα πάρα πολύ και κάποια στιγμή έφτασα σε απόγνωση. Τότε, αναφώνησα μέσα μου: “Που είσαι τώρα Γέροντα Παΐσιε, τώρα που έκανα αυτό που ήθελες, για να με βοηθήσεις;”. Πάνω στη σκέψη μου αυτή, χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο Γέροντας Δανιήλ τον οποίο είχα στο μεταξύ γνωρίσει και μου λέει: “Πώς πάμε; Καλά; Γιατί είχα μία έμπνευση (!) να σας πάρω τηλέφωνο”!!
Σεμνός και ταπεινός λειτουργός τού Υψίστου, ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Γούβαλης, εκοιμήθη εν Κυρίω στις 11 Ιουλίου 2009.
Γεννήθηκε στην Πανουργιά Λαμίας το έτος 1940. Ορφανός από πατέρα, αγάπησε βαθειά την Εκκλησία και αφιέρωσε τον εαυτό του σ’ Αυτήν από μικρή ηλικία. Δεν περιορίστηκε στα εφημεριακά του καθήκοντα στην Αγία Παρασκευή Μαλακάσας. Ανέπτυξε μια πλούσια ποιμαντική δραστηριότητα σε κάθε γωνιά της Ελλάδος.
Λειτουργός, ιεροκήρυκας, πνευματικός, συγγραφέας, διδάσκαλος, απολογητής, με φλογερή και καθαρή πίστη και αγωνία για τη στήριξη και την οικοδομή ψυχών στην Αλήθεια τού Χριστού.
Κάθε τόπος και τρόπος γινόταν γι’ αυτόν άμβωνας. Κηρύγματα, ομιλίες, εκπομπές, σειρά βιβλίων, συνέδρια, ημερίδες, συζητήσεις ατελείωτες με αιρετικούς, ήταν η καθημερινή αγωνιώδης προσπάθεια του σεβαστού Γέροντα. Το ευλογημένο αποτέλεσμα και οι καρποί της γόνιμης εργασίας του, ήταν συχνά η επανένταξη πλανεμένων αδελφών μας στην Εκκλησία.
Η ξαφνική αναχώρησή του για την αιώνια Βασιλεία του Θεού, την οποία εκήρυττε επί δεκαετίες ως διάκονος της Εκκλησίας του Χριστού, απορφάνισε πλήθος πνευματικών τέκνων του. Ο Κύριος όμως του χάρισε χριστιανικά και ανώδυνα τα τέλη της επίγειας ζωής του, αναπαύοντάς τον από κόπους πολλούς, δυσκολίες και αγώνες για τη σωτηρία ψυχών και την περιφρούρηση της Αλήθειας τού Χριστού από την λύμη των αιρέσεων. Και τώρα αναπαύεται από των κόπων του στο Ησυχαστήριο του Γέροντος Πορφυρίου στο Μήλεσι.
Από την δεκαετία τού 1970, μαζί με τον μακαριστό Πρωτοπρεσβύτερο π. Αντώνιο Αλεβιζόπουλο και άλλους συνεργάτες αποτελούσαν το «διδακτικό προσωπικό» του «Φροντιστηρίου Αντιμετωπίσεως αιρέσεων». Όλοι εμείς, εκεί ελάβαμε τα εφόδια για να συνεχίσουμε το έργο και την ποιμαντική προσπάθεια για την αντιμετώπιση τού προβλήματος των νεοφανών αιρέσεων.
Η ΠΕΓ είχε την ευλογία να έχει ως πολύτιμο συμπαραστάτη και συνεργάτη στη διακονία της τον μακαριστό π. Δανιήλ και όλοι μας αισθανόμασταν πάντοτε έντονη την παρουσία του.
Είμαστε βέβαιοι ότι την μελλοντική διακονία της ΠΕΓ θα στηρίζουν οι προσευχές και των δύο σεβασμίων γερόντων μας, του π. Αντωνίου και του π. Δανιήλ.
Εμείς όλοι, με αισθήματα ευγνωμοσύνης και σεβασμού στη μνήμη του μακαριστού Αρχιμανδρίτου π. Δανιήλ Γούβαλη, ευχόμαστε να αναπαύση ο Κύριος την ψυχή του εν Χώρα ζώντων, «ένθα οι δίκαιοι αναπαύονται».
π. Κυριακός Τσουρός
Ο μακαριστός Ιερομόναχος πατήρ Δανιήλ γεννήθηκε το 1940 από ευλαβείς και μορφωμένους γονείς (ο πατέρας του υπήρξε δάσκαλος) εις το ορεινόν χωριόν Πανουριάς της Γκιώνας. Εκεί μεγάλωσε δύσκολα και τελείωσε το Δημοτικόν Σχολείον, αφού στα έξι του χρόνια έμεινε ορφανός από πατέρα και το σπίτι του καθώς και το χωριό του καταστράφηκε κατά την Γερμανικήν κατοχή.
Στα δώδεκά του χρόνια κατέβηκε στον Πειραιά, σε έναν θείο του, για να φοιτήση στο Γυμνάσιο. Εκεί τότε γνώρισε και την Αδελφότητα της Ι. Μονής Παρακλήτου και ανέπτυξε σιγά-σιγά ενεργή δράση. Σπούδασε θεολόγος εις την Θεολογικήν Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και όταν τελείωσε και την στρατιωτικήν του θητείαν ενετάχθη εις την Αδελφότητα του Παρακλήτου, όπου και παρέμεινε εργαζόμενος και ασκητεύοντας μέχρι την κοίμησιν του πνευματικού του Πατέρα και οδηγού μακαριστού Χερουβείμ. Τότε βγήκε στον κόσμο, για να υπηρετήση τον άνθρωπο και τον Θεό με κέντρο το ταπεινό εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής Μαλακάσας, εφημέριος της οποίας υπήρξε από το 1984 μέχρι την οσίαν κοίμησίν του την 11η Ιουλίου 2009. Τότε συνδέθηκε πνευματικά με τον ουσιαστικό πλέον Γέροντά του και Πνευματικό του οδηγό, τον μακαριστό Γέροντα Πορφύριο Μπαϊρακτάρη.
Σε όλα αυτά τα χρόνια, παρόλο που τον βρήκαν βαρειές ασθένειες και υπερκοπώσεις, έτρεχε και δούλευε ακούραστα, ημέρα και νύχτα, αψηφώντας κινδύνους, αψηφώντας κόπους, αψηφώντας τον ίδιον του τον εαυτό και τη ζωή του ακόμα, για να ικανοποιήση, κατά το δυνατόν, τις πνευματικές, ψυχικές και υλικές ακόμη ανάγκες των 3000 τουλάχιστον πνευματικών του τέκνων.
Ετοίμαζε τις ραδιοφωνικές εκπομπές του, τις ομιλίες του για εκκλησιαστικά συνέδρια, συνέγραφε βιβλία (πολλά από τα οποία παραμένουν ακόμα ανέκδοτα), ως υπεύθυνος, οργάνωνε και στελέχωνε τα κατηχητικά και τις Νεανικές Συντροφιές ολόκληρης της ΙΒ´ Αρχιερατικής Περιφερείας Καπανδριτίου-Ωρωπού της Ιεράς Μητροπόλεως Αττικής, ήταν μέλος της Συνοδικής Επιτροπής επί των αιρέσεων με ενεργό ποιμαντική και αντιαιρετική δράση, που είχε ως αποτέλεσμα την επιστροφή πολλών στην Ορθοδοξία, διακονούσε γενικά σε υπεύθυνες θέσεις και αποστολές την Εκκλησία και πολλά άλλα.
Και τα έκανε όλα αυτά αθόρυβα, απλά, ταπεινά, από πραγματική Αγάπη, αγάπη για τον Χριστό, αγάπη για τον Πλησίον.
Δεν είναι της ώρας να εκθειάσουμε το έργο του, ποιμαντικό, αντιαιρετικό, συγγραφικό κλπ η να εξάρουμε τις αρετές του, τις γνώσεις του, την σοφία του. Θα αρκεστούμε, επιτρέψτε μας αγαπητοί αναγνώστες, να πούμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» από τα βάθη της ψυχής μας, εμείς τα πνευματικά του τέκνα στον Πατέρα μας, που στάθηκε δίπλα μας στον καθένα μας ξεχωριστά, γιατί ξεχωριστά βρισκόμαστε όλοι μέσα στην γεμάτη αγάπη καρδιά του, και έσκυψε στις ανάγκες της ψυχής και του σώματός μας, μας ανακούφιζε, μας παρακολουθούσε με την προσευχή του σαν άγρυπνος φρουρός, μας θεράπευε την ψυχή και το σώμα, μας καθοδηγούσε και μας οδηγούσε στο ασφαλές λιμάνι. Ήταν για μας μία δύναμη, ένας ακλόνητος βράχος, που πάνω του ακουμπούσαμε και δε φοβόμασταν τίποτε. Ήταν ο φύλακας άγγελός μας, ο Ορθόδοξος Ποιμένας μας.
Όταν έφυγε πονέσαμε βαθειά, νιώσαμε ένα μεγάλο κενό στη ζωή μας, κλονιστήκαμε. Αλλά ήμαστε σίγουροι, πως θα μας βοηθούσε να συνέλθουμε, γιατί όπως σε μια επιστολή του έγραφε ο Κυπριανός Καρχηδόνιος, μία αγιασμένη προσωπικότητα της αρχαίας Εκκλησίας, στο πιστό φίλο του Κορνήλιο, «δεν πρέπει να λυπούμαστε, αν μας χωρίση ο θάνατος…» αφού και τώρα επικοινωνούμε, αφού ο Πατέρας μας εξακολουθεί να μας αγαπά, να μας φροντίζη, να μας παρακολουθή, «να προσεύχεται υπέρ ημών προ του ιλαστηρίου του κοινού Πατρός» και «ο Χριστός να τον ακούη και να χαίρεται» (Γέρων Παΐσιος Αγιορείτης) και να μας βοηθάη.
Και πράγματι και τώρα μας βοηθάει και μας κατευθύνει. Να έχουμε όλοι την βοήθειά του και την ευχή του.
Αιωνία του η μνήμη. Αιωνία σου η μνήμη σεβαστέ και αγαπημένε μας Πατέρα.
Μαρία Μελετίου-Μακρή Φιλόλογος
π.Δανιήλ πρέσβευε υπέρ ημών
ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ π. ΔΑΝΙΗΛ
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΜΙΛΟΥΣΕ ΣΤΟ ΑΥΤΙ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΑΦΘΑΡΣΙΑ ΣΕ ΓΛΩΣΣΑ (ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ Ο ΚΑΛΛΙΚΕΛΑΔΟΣ)
ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΑΠΟ ΑΡΕΙΑΝΟΥΣ
ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ: ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ
ΡΩΜΑΝΟΣ Ο ΜΕΛΩΔΟΣ: Η ΛΥΡΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
MΕ ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ
ΕΥΩΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗΣ
Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΔΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΙΣ ΘΥΡΕΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΣΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ
Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΟΥΑΛΗ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΧΑΡΙΤΕΣ: ΟΙ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ (A’)
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΧΑΡΙΤΕΣ: ΟΙ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ (Β’)
ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΣΕ ΕΠΙΣΚΟΠΟ
ΔΕΗΣΙΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΕΞ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ
ΟΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΧΑΑΒ ΚΑΙ ΟΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ Η «ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’90 ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ Ε.ΑΕ.Π;
ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΕΠΙΜΑΧΟ ΧΩΡΙΟ ΑΠΟ ΤΟ 19Ο ΚΕΦ. ΤΟΥ ΙΩΒ ΚΑΙ Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΗΣ Μ.Ν.Κ
ΟΛΙΓΑ ΠΕΡΙ ΧΙΛΙΕΤΟΥΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ
ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΟΝ 101Ο ΨΑΛΜΟ
Η ΕΚΠΛΗΞΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟΥ: ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΑΞΙ
ΑΖΑΗΛ – ΙΟΥ – ΕΛΙΣΣΑΙΟΣ (Γ’ ΒΑΣΙΛ. 19, 15-17)
ΕΚΚΛΗΣΙΑ: ΑΟΡΑΤΗ Ή ΟΡΑΤΗ ΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΙΕΡΑΡΧΙΚΗ ΔΟΜΗ
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΙ ΟΙ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ;
ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ: ΤΑΞΙΣ ΚΑΙ ΡΥΘΜΟΣ
ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ: ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ
ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ: ΑΝΤΟΧΗ – ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ – ΡΕΚΟΡ
ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ: ΤΡΟΠΟΙ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ: ΤΟ ΡΑΝΤΑΡ ΤΗΣ ΝΥΧΤΕΡΙΔΑΣ
ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ: ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ
ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ: ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ
ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ: ΧΕΙΡΟΠΙΑΣΤΗ ΠΡΟΝΟΙΑ
Η ΑΣΥΓΚΡΙΤΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ: ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΑΙ ΑΡΜΟΝΙΑ ΗΧΩΝ
ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ : ΕΦΕΥΡΕΣΕΙΣ
«ΑΧΡΗΣΤΕΨΕ, ΚΥΡΙΕ, ΤΗΝ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΑΧΙΤΟΦΕΛ» (Β’ ΒΑΣΙΛ. 15, 31)
Η ΜΕΓΑΛΗ ΘΛΙΨΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΛΟΥΚ. ΚΑ’ 36
ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ ΤΗΣ Ε.Α.Ε.Π
ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ! Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ. ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ!
ΠΡΟΤΥΠΩΣΕΙΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ: Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΕΞΙΛΑΣΜΟΥ
ΟΙ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ
ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ΚΑΙ Η ΧΗΡΑ ΤΗΣ ΣΑΡΕΠΤΑ
ΠΑΡΑΔΟΞΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΩΝ: ΟΜΑΔΙΚΟΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΟΙ ΣΤΑ ΚΕΡΑΜΙΑΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΠΑΜΠΙΝΗ
ΑΙΡΕΣΗ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ: ΟΧΙ, ΣΤΑ ΜΟΛΥΣΜΕΝΑ ΕΙΣΑΓΩΜΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ
Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ Η ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ
Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΩΡΙΟ: ΠΡΑΞΕΙΣ Γ’ 21
ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ
ΤΟ ΚΑΛΥΜΜΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ (Β’ ΚΟΡ. 3, 6-16)
Η «ΜΕΓΑΛΗ ΘΛΙΨΗ» ΚΑΙ Η ΚΑΚΟΜΟΙΡΙΑ ΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ
…ΕΠΙ ΔΕ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΕΚΤΡΑΠΗΣΟΝΤΑΙ. (Β’ ΤΙΜ. Δ’,4)
ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ
ΤΟ ΕΠΤΑΚΕΦΑΛΟ ΘΗΡΙΟ (ΑΠΟΚ. 13, 1-17)
ΤΑ ΑΔΥΝΑΤΑ ΠΑΡ’ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΔΥΝΑΤΑ ΠΑΡΑ ΤΩ ΘΕΩ ΕΣΤΙΝ (ΛΟΥΚ. 18,27)
“ΦΩΤΙΣΜΕΝΕΣ” : ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΟΙΧΩΝ
ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ ΚΑΙ ΤΙΜΟΘΕΟΣ (Α’ ΘΕΣ. 1,1)
ΠΕΡΙ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ – «ΕΧΟΜΕΝ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟΝ» (ΕΒΡ. ΙΓ’ 10)
«ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΡΑΤΑ» ΣΤΗΝ ΒΑΙΘΗΛ (Γ’ ΒΑΣΙΛ. 13, 1-32)
«ΟΙ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΔΥΝΑΤΟΙ» (Β’ ΒΑΣΙΛ. 23, 8-33)
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΘΛΙΨΗ
ΣΥΝΤΜΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΘΛΙΨΕΩΣ
ΤΟ ΟΡΑΜΑ TOY ΧΕΡΟΥΒΙΚΟΥ ΑΡΜΑΤΟΣ
Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ
Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ ΤΗΣ ΣΥΜΗΣ
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΦΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
ΜΤΙ: Η ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ 1874
Ο ΓΙΑΧΒΕ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ
ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ: ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΝΕΛΠΙΣΤΗ ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΚΟΥΡΟΥΪΣΜΟ
Η ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΕΙ Η ΓΡΑΦΗ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ
ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ: ΑΟΡΑΤΗ Ή ΟΡΑΤΗ ΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΙΕΡΑΡΧΙΚΗ ΔΟΜΗ;
ΑΛΛΑΓΗ ΔΟΓΜΑΤΟΣ: Ο ΤΑΧΥΔΑΚΤΥΛΟΥΡΓΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΤΗΣ
Η ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΦΘΟΡΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΝΑΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ…ΓΚΡΕΜΙΖΟΝΤΑΙ
ΤΑ ΑΠΟΚΟΜΜΕΝΑ ΚΛΑΔΙΑ ΤΗΣ «ΚΑΛΛΙΕΛΑΙΟΥ» (ΡΩΜ. 11, 11-36)
ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΘΩΜΑ ΤΟΥ ΕΝ ΜΑΛΕΩ ΣΤΗΝ ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ
ΠΑΝΤΟΤΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
“Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΓΓΕΛΟΣ”
Ο ΑΝΕΞΕΡΕΥΝΗΤΟΣ ΒΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ
«Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΕ ΕΥΛΟΓΗΣΗ ΣΑΝ ΤΟΝ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΑΝΑΣΣΗ» (ΓΕΝ. 48, 20)
Ο ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΦΙΛΙΑΤΡΙΝΩΝ
ΔΕΥΤΕ ΚΑΙ ΑΝΑΒΩΜΕΝ ΕΙΣ ΤΟ ΟΡΟΣ ΚΥΡΙΟΥ (ΗΣ. 2, 3)
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΟΚΚΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΠΕΩΣ (ΜΑΤΘ. 13, 31-32)
